عبرت های روزگار، ص: 19
«وَاذْ قالَ رَبُكَ لِلْمَلائكة انِّی جاعِلٌ فِی الارضِ خَلِيفَة» «1» خداوند فرشتگان را فرمود: می خواهم جانشينی جهت خود برگزينم.
و آنگاه انسان را آفريد.
بنابراين، جانشين كسی هستيم كه ستم را هرگز روا نمی دارد. و نه دروغ.
و نه خُلف وعده. و نه بخل. و نه آنچه نارواست. و فيض و فضل او پيوسته بر بندگان خويش جاری است.
«يا دائِمَ الْفَضْلِ عَلَی الْبَرِيَّه»
ما جانشين كسی هستيم كه نان كسی را آجر نمی كند.
ای كريمی كه از خزانه غيب
گبر و ترسا وظيفه خور داری
خوان يغما
امام صادق عليه السلام از مكه باز می گشت. و در راه كسی را ديد كه تشنه بود. و از تشنگی در آستانه هلاك. به يكی از ياران كه با خود آب داشت فرمود: بشتاب. و به او آب رسان. گفت: او مسلمان نيست. و از مسيحيان است. فرمود: به دينش كار ندارم، او تشنه است.
آری، امام عليه السلام خود را در جايگاه خداوند می ديد كه روزی رسان است، و روزی خويش را به ايمان مشروط نساخته است.
بر اين خوان يغما چه دشمن چه دوست
اهل بيت
حال، كه جايگاه خويش را دانستيد، با مشاوران خود نيز آشنا شويد.
مشاورانی كه تنها يك سوی سكه را و نيز تنها اكنون را نمی بينند. و از هر آلايش و پليدی و دنائت، پاك و آراسته اند. و ايشان، به صراحت آيات، پيامبران و آل پاكيزه جان رسول مطهرند.
______________________________ (1) بقره/ 30.
