عبرت های روزگار، ص: 246

ياران شماست، و نشانی را داد. و درست نشانی همان زنی بود كه حلوا را ساخته بود!

و آنگاه جبرئيل فرمود: پيامبر! با مردم بگوی كه آنچه می كنند با خود می كنند. و سپس اين آيه را برخواند:

«انْ احْسَنْتُم احْسَنْتُم لِانْفُسِكُمْ وَانْ اسَأتُم فَلَها» «1» مينديش در حق مردم بدی

كه آری بلا بر سر خويشتن

نبينی كه رنج فراوان كشد

كه چاهی كند بهر من چاه كن

به آخر چو چَه را به پايان بَرَد

وی اندر تكِ چاه بينی نه من «2»

نيات حقير

البته، نه تنها عمل ها عكس العمل می يابند، بلكه پاره ای از نيّت ها نيز بی پاسخ نخواهند ماند.

از اين روی نيت های خويش را نيز بايد پاسبانی نمود. و آنها را تصحيح و اصلاح كرد، و بلكه به جای نيات حقير و كوچك و ناچيز بايد تنها نيات و انگيزه های عالی و بلند را در سر پرورانيد.

خانه نو ساخت روزی نو مريد

پير آمد خانه او را بديد

گفت شيخ آن نو مريدِ خويش را

امتحان كرد آن نكو انديش را

______________________________
(1) اسراء/ 7.

(2) ابن يمين، متوفی 769.