عبرت های روزگار، ص: 317

اشارت

وجود آدمی به آينه می ماند.

آينه وجود آدمی اگر با خداوند مقابل و مواجه باشد جز خوبی و زيبايی نمی نمايد. همچنان كه اگر اين آينه رو به نفس و هوا و هوس باشد جز زشتی و پليدی به نمايش نمی گذارد.

حكايت

1. حكايتِ: فُضَيل كه لاجرم فضل خداوند را نصيب برد، و پس از آن همه سياهی به آن همه روشنی رسيد.

2. حكايتِ: آن ولیِّ بی نام و نشان كه ناديده ها را می ديد و ناگفته ها را می گفت.