عبرت های روزگار، ص: 301

و شهوت، انسان را تا حرام می كشاند.

چون بخوردی می كشد سوی حرم

دخل را خرجی بيابد لا جرم «1» باری، انسان اگر می خواهد خود را سير و فربه سازد بايد به حكمت و دانش و معرفت روی آورد و نه به چيزهايی كه در پايان سرگين و نجاستند. و مايه زحمت و رنج.

معده ار خو كن بدان ريحان و گل

تا بيابی حكمت و قُوتِ رُسُل

خویِ معده زين كَه و جَو باز كن

خوردن ريحان و گل آغاز كن

معده تن سوی كَهْدان می كشد

معده دل سوی ريحان می كشد

هركه كاه و جو خورد قربان شود

هر كه نور حق خورد قرآن شود

نيم تو مُشك است و نيمی پُشك هين

هين ميفزا پشك، افزا مشك چين «2» و پير افزود راز اينكه عمر مردم اين شهر نيز طولانی شده است از همين روست.

پيامبر گرامی صلی الله عليه و آله از كنار گورستانی می گذشت، و به همراهان گفت: اين مردگان، اين گورها را با دندان های خود برای خود حفر كرده اند. پرسيدند:

چگونه؟! فرمود: از بس بی حساب خوردند.

آری اين خطای فاحش بَشَر است كه گمان می برد قوَت و تقويت انسان در

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 1374.

(2) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 2475 تا 2479.