چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 112

خداوند متعال در سوره مباركه نحل می فرمايد:

«وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ»

كه خود اين ليل و نهار در ارتباط با خورشيد است. عمق مطلب در لام «لَكُمُ» است، يعنی همه محور اين آيه، يك «لام» است.

«وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ» «1»

اولًا روی حرف با آنهايی است كه حرف را می فهمند؛ يعنی با نفهم ها كار ندارد.

آنها ارزش اين را ندارند كه خدا با آنها حرف بزند. شما كه می فهميد ارزش داريد كه مورد خطاب قرار می گيريد.

اين «لام» يعنی من به نفع همه شما قرار دادم؛ يعنی چقدر شما را دوست داشته ام كه قبل از اين كه شما را به عالم بياورم، تمام وسايل زندگی شما را آماده كرده ام. اگر بنای:

«إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً» «2»

را نداشتم، زمين را نمی آفريدم. برای اين كه ميلياردها سيّاره در اين عالم بود و من بی توجّهی- معنوی- به آنها ندارم. اگر توجّهی به زمين دارم، به خاطر شما انسان ها است.

______________________________
(1)- نحل (16): 12؛ «و شب و روز و خورشيد و ماه را نيز رام و مسخّر شما قرار داد.»، وستارگان هم به فرمانش رام و مسخّر شده اند؛ قطعاً در اين [حقايق ] نشانه هايی است [بر توحيد، ربوبيّت و قدرت خدا] برای گروهی كه تعقّل می كنند.

(2)- بقره (2): 30؛ «به يقين جانشينی در زمين قرار می دهم.»