چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 255

واقعی نمی باشد. همه پوچ و بی ارزش است. اين صداها، صدای بدن است.

صدای الهی و حيوانی

هر حيوانی نوعی صدا دارد، شير نعره می كشد، اسب شيهه می كشد، شتر طرز ديگری صدا می دهد، خروس شكل ديگری می خواند و هر حيوانی صدائی خاص دارد. اين صداها كه در اين دنيا است، فرياد برای پول، زن، شهوت، زمين، كارخانه و مقام، صدايی مساوی با صدای خران است:

«إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ» «1»

اين صداها بی ارزش و توخالی است.

اگر صدا می خواهيد، از حلقوم اميرالمؤمنين عليه السلام بشنويد:

«اسْئَلُكَ بِحَقِّكَ وَ قُدْسِكَ وَ أَعْظَمِ صِفاتِكَ وَ اسْمائِكَ أَنْ تَجْعَلَ أَوْقاتِی مِنَ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ بِذِكْرِكَ مَعْمُورَةِ وَ بِخِدْمَتِكَ مَوْصُولَةِ وَ أَعْمالی عِنْدَكَ مَقْبُولَةٌ حَتّی يَكُونَ أَعْمالِی وَ أَوْرادِی كُلُّها وِرداً واحداً»

صداها و خواسته ها و اورادم هماهنگ، همسو و همواره باشد.

اين صدای جان است. بدن اين چنين حال، ارزش و ثقل ندارد. چون مشتی پوست و گوشت و استخوان است كه خون نجس در آن جريان دارد.

«وَ حالِی فِی خِدْمَتِكَ سَرْمَداً»

و حالم در خدمت تو پاينده گردد.

اين صدايی است كه تمام فرشتگان را می لرزاند و آسمان ها را تكان می دهد. اين صدايی است كه وقتی در می آمد، تمام فرشتگان می شنيدند كه پروردگار می گويد:

لبيك ای علی من!

______________________________
(1)- لقمان (31): 19؛ «كه بی ترديد ناپسندترين صداها صدای خران است.»