عبرت های روزگار، ص: 40

و مباركی است كه خود فرمود، بدی ها را به خوبی بدل می سازد.

«يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِم حَسَنات» «1» من عذر می خواهم اگر اين مثال را می زنم. چون می خواهم، اين حقيقت برای شما نيز محسوس باشد:

در قديم، آلودگی ها و كثافات و نجاسات را كه از چاله ها و چاهها خارج می نمودند، به زمين های كشاورزی می بردند، و در كنار بوته ها فرو می كردند، و چيزی نمی گذشت كه همين آلودگی ها تبديل به بهترين ميوه ها و رنگ ها و طعم ها و مزه ها می شد، و دوباره به مردم باز می گشت.

حال، خدايی كه در عالم طبيعت اين برنامه را قرار داد، كه اگر كودهای حيوانی و انسانی را به نباتات دهند، آن را به برگی سبز، و گلی سرخ، و به ميوه ها و سبزيجات، بدل می نمايد، آلودگی های بنده مؤمن خود را نيز به حسنات بدل خواهد ساخت.

پس، برای انسانِ بازگشته و مؤمن و رفيق شده با وجود مقدس پروردگار، غصه ی نسبت به معاصی و گناهان خود وجود ندارد.

بنابراين، نسبت به گذشته خويش اندوه و رنج و حزنی نداشته باشيم، چون آلودگی های كارنامه و پرونده ما، قابليت تبديل به پاكی ها را دارند.

حال كه چنين است پس خود را تنها خرج خدا كنيم، و نه هيچ چيز ديگر.

چون همه چيز برای ما آفرينش، و پديد آمده است. و اين صريح آيات كتاب خداست:

«خَلَقَ لَكُمْ» «2» در نهج البلاغه آمده است كه خداوند دنيا را نه برای دنيا، بل برای غير آن آفريده است.

يعنی خورشيد برای خورشيد نيست. و نه شب برای شب. و نه روز برای روز.

و نه زمين برای زمين.

______________________________
(1) خداوند گناه توبه كاران را به نيكيها بدل می كند. فرقان/ 70.

(2) بقره/ 29.