چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 149

همه كمالات بود. به عبارت خيلی ساده تر: موجودی به تمام معنا تهيدست، فقير و نيازمند بود.

او را از عالم امر و نفخه به گذرگاه عالم مادی و به تعبير اميرالمؤمنين عليه السلام «1» به اين تجارت خانه وارد كردند كه هيچ كجای عالم مانند اينجا كيفيت تجارت ندارد، ولی اين گذرگاه مادی جای بقا نيست و عبوری می باشد، فقط برای تجارت است، لذا از عالم امر عبورش دادند و او را به عالم بدن كه عالم ماده است، آوردند.

ابزاری مانند چشم، گوش، زبان، عقل، فطرت، قدم، دست، شكم و شهوت در اختيار او گذاشتند. راه اين تجارت را نيز به وسيله بعثت انبيا و امامت امامان عليهم السلام، نزول كتب آسمانی، به خصوص قرآن، به او تعليم دادند كه چندين سال در اين تجارت خانه و با كمك اين ابزار تجارت كند. بعد به وطن اصلی كه پيشگاه خدا است، برگردد:

«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» «2»

وقتی به بارگاه ربوبی برگشت می كند چه بهتر است كه با كسبِ همه ارزش های الهی و انسانی وارد شود.

ارزش تاجر آخرتی در قيامت

رسول خدا صلی الله عليه و آله می فرمايد: «3»

______________________________
(1)- غررالحكم: 147، حديث 2683؛ «الأعمال في الدنيا تجارة الآخرة»

نهج البلاغة: خطبه 132؛ «اعْمَلُوا لِلْجَنَّةِ عَمَلَهَا فَإِنَّ الدُّنْيَا لَمْ تُخْلَقْ لَكُمْ دَارَ مُقَامٍ بَلْ خُلِقَتْ لَكُمْ مَجَازاً لِتَزَوَّدُوا مِنْهَا الْأَعْمَالَ إِلَی دَارِ الْقَرَارِ فَكُونُوا مِنْهَا عَلَی أَوْفَازٍ وَ قَرِّبُوا الظُّهُورَ لِلزِّيَالِ.»

(2)- بقره (2): 156؛ «ما مملوك خداييم و يقيناً به سوی او بازمی گرديم.»

(3)- مكارم الأخلاق: 455؛ «رسول گرامی اسلام می فرمايد: يَا ابْنَ مَسْعُودٍ وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً إِنَّ مَنْ يَدَعُ الدُّنْيَا وَ يُقْبِلُ عَلَی تِجَارَةِ الآْخِرَةِ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی يَتَّجِرُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ [تِجَارَتِهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ.»

پسر مسعود: قسم بخدايی كه مرا برانگيخت آن كس كه دنيا را رهاكند و تجارت آخرت را در پيش گيرد خداوند برای او تجارت نمايد كه می فرمايد: مردانی كه تجارت و بيع از ياد خدا و نماز و زكاة غافلشان مسازد و از روزی كه دلها می تپد و چشم ها مضطربانه دور زند (قيامت) می ترسند.