عبرت های روزگار، ص: 184

آنچه موجب جنبش و جهش می باشد، و حركت و اقدام و پيش افتادن را با خود دارد، طلب و تمناست.

كاين طلب كاری مبارك جنبشی است

این طلب در راه حق مانع كُشی است

اين طلب مفتاح مطلوبات تست

اين سپاه و نصرت رايات تست «1» اين طلب همچون خروسی در صياح

می زند نعره كه می آيد صباح «2» جهد كن تا اين طلب افزون شود

تا دلت زين چاه تن بيرون شود «3» و اين طلب كه در پس آن بسی نيكويی ها و زيبايی ها نهفته است، جز به دست خداوند، در وجود آدمی احيا و ايجاد نخواهد شد.

هم طلب از توست هم آن نيكُوی

ما كييم اول تويی آخر تويی «4» از چهره های تابان و روشنی بخش اين ديار، يكی، خواجه نصير الدين طوسی است.

صحبت شاه و گذا را جز زيان حاصل چو نيست

لاجَرَم پا از در شاه و گدا بايد كشيد

غير مردان خدا را كاشنا بايد شدن

دست از بيگانه و از آشنا بايد كشيد «5»

______________________________
(1) طلب، كليد خواست های توست، و سپاه تو و مايه پيروزی پرچمهای توست.

(2) طلب مانند خروسی است كه فرياد می كند: سحر نزديك است. مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 1442 تا 1444.

(3) مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بيت 1735.

(4) مثنوی معنوی، دفتر ششم، بيت 1439.

(5) يحيی دولت آبادی، متوفی 1318 قمری.