چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 174

نام گذاری كرده است.

بهترين قصّه ها، اتفاق ها و حادثه ها، با اين كه در بعضی از حوادث، انبيای اولوالعزم خدا محور بوده اند، حضرت ابراهيم، موسی بن عمران و مسيح عليهم السلام، آنها را «أَحْسَنَ الْقَصَصِ » نفرموده است. چرا كه در آن داستان ها بين عادل و ظالم درگيری بوده، اما اينجا درگيری بين تمام ورع و پاكی در اوج خود، با تمام آلودگی و ناپاكی در اوج خود بوده است. هميشه بين عادل و ظالم درگيری اتفاق نمی افتد، اما همه مردان و زنان عالَم، تا زمانی كه شعله شهوت روشن است، با شهوت درگير هستند.

ممكن است در مملكتی، حكومت عدل سركار باشد، مانند زمان حضرت سليمان عليه السلام كه حكومت عدل و حق بود و مردم نيز از آن حكومت خيلی راضی و شاد بودند؛ چون می دانستند هر حقی كه مربوط به آنها است، در سايه حكومت الهی حضرت به حقشان می رسند. تا مدّت زيادی حضرت سليمان عليه السلام سركار بود، اما بين عدل و ظلم درگيری نبود؛ چون حكومت ظالم نبود و به انقلاب مردمی هم نيازی نبود.

در رأس حكومت، پيغمبری با كرامت، زاهد، عابد، اهل خدا، اهل حقّ و اهل عدالت وجود داشت. پروردگار در قرآن داستان ايشان و ملّتش را «أَحْسَنَ الْقَصَصِ » نام گذاری نكرد. يا درگيری حضرت ابراهيم عليه السلام با نمروديان را «أَحْسَنَ الْقَصَصِ »