چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 182

پولداران جهان می گويند: اين نوع پرده را بياوريد روی پنجره های ما نصب كنيد.

يعنی از بيابان نشينی كنده شده و حركت می كند تا كاخ نشين می شود.

منيّت ها انسان را بيچاره می كنند؛ يعنی سازمان خلقت انسان را به گونه ای ساخته اند كه اهل منيت، شهوت، بخل، حرص و آلودگی، واقعاً محكوم به شكست، ذليل شدن و غرق شدن هستند و هيچ راه فراری ندارد.

«الهی لاتُؤَدِّبْنی بعقوبتك» «1» حضرت زين العابدين عليه السلام گريه می كردند كه خدايا! مبادا مرا با آتش جهنم خود بيدار و ادب كنی. آنجا ديگر بيداری و ادب فايده ای ندارد. در جهنم هر شاهی ذليل و دست بسته و هر متكبری، خوار است و هر شهوترانی فرياد می زند:

«يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً» «2»

كاش مرا خلق نكرده بودی. در آنجا ادب شدن چه سودی دارد؟

______________________________
(1)- بحار الانوار: 82/ 95، باب 6، (دعاء السحر لعلي بن الحسين ع رواه حمزة الثمالي)، حديث 2؛ إقبال الأعمال: 67؛ المصباح الكفعمي: 588؛ «إِلَهِي لَاتُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لَاتَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَ لَايُوجَدُ إِلَّا مِنْ عِنْدِكَ وَ مِنْ أَيْنَ لِيَ النَّجَاةُ وَ لَاتُسْتَطَاعُ إِلَّا بِكَ لَاالَّذِي أَحْسَنَ اسْتَغْنَی عَنْ عَوْنِكَ وَ رَحْمَتِك وَ لَمْ يُرْضِكَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِكَ يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِ ....

خدايا مرا به عقاب خود ادب مفرماو به مجازات عملم به مكر و حيله ات به عقوبت ناگهانيت غافلگير مكن و مبتلا مگردان ای خدا كجا خيری توانم يافت در صورتی كه خير جز پيش تو نيست و از كجا راه نجاتی خواهم جست و حال آنكه جز به لطف تو نجات ميسر نيست ای خدا نه آنكس كه نيكوكار است از ياری تو و لطف و رحمتت مستغنی است و نه آنكه بدكار است و بر حكم تو بی باكی كرده و به راه رضا و خوشنوديت نرفته از قدرتت بيرون است ای رب من ای رب من ای رب من.»

(2)- نبأ (78): 40؛ «ای كاش من خاك بودم [و موجودی مكلّف آفريده نمی شدم تا چنين روز سختی را ببينم!].»