چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 116

گفت: من سجده نمی كنم، گفتند:

«فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ» «1»

برو، تو رانده شده ای:

«وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلی يَوْمِ الدِّينِ» «2»

همه شش هزار سال عبادت تو نيز باطل شد و قبول نيست.

خدا عجيب بی ادبان را ذليل، بی آبرو و خوار می كند. آنها را در درون خود ذليل و دچار مضيقه می كند، به طوری كه می خواهند برای راحت كردن خود دست به خودكشی بزنند.

اين خورشيدی است كه به آن قسم نيز می خورد؛ چون جايگاه با عظمتی دارد:

«وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها» «3»

سوگند به خورشيد و به نور گسترده آن.

خورشيدِ هدايتگر انسان ها

اما خورشيد دوم: اين خورشيد نيز در قرآن مطرح شده است. سوره «عَمَّ يَتَساءَلُونَ» اسم ديگر اين خورشيدِ فلك را «سراج وهّاج» گذاشته است:

«وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً» «4»

چراغ افروخته و چراغی كه نور و حرارت خود را خودش توليد می كند. سوره

______________________________
(1)- ص (38): 77؛ «از آن [جايگاه ] بيرون رو كه بی ترديد تو رانده شده ای.»

(2)- ص (38): 78؛ «لعنت من تا روز قيامت بر تو باد.»

(3)- شمس (91): 1؛ «سوگند به خورشيد و گسترش روشنی اش.»

(4)- نبأ (78): 13؛ «چراغی روشن و حرارت زا پديد آورديم.»