چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 117

مباركه احزاب، خورشيد را كه وجود مربّی، معلّم خيرخواه، دلسوز الهی و ملكوتی است تا نور و حرارتی همراه او كرده اند كه اين نور و حرارت را رايگان در اختيار خواهندگان بگذارند. برای اين كه خواهنده اين نور بسته، سياه و كوچك است و با حرارت و نور اين خورشيد الهی شكافته و شاخه انسانيت از زمين بشريت او ظهور كند تا به شجره طيّبه تبديل شود:

«أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ» «1»

اين موجودِ زمينیِ دربسته كه زمانی نطفه ای كمتر از يك ميلی گرم بوده و بيشتر آن نطفه نيز از بين رفته، اين نور از وجود اين بشر خاكیِ بسته، درخت انسانيت را بروياند و تمام اين گِل وجود او را به گُل ملكوت تبديل كند.

اوصاف پيامبر صلی الله عليه و آله هدايتگر بی نظير

چه آيه عجيبی است. دلم می خواست در طول ماه رمضان فقط اين آيه را بگويم:

«إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً* وَ داعِياً إِلَی اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنِيراً» «2»

همان طور كه خورشيد و فلك را گفت: «جعل» يعنی خدا قرار داده است، اينجا می فرمايد: «إِنَّا»، درباره خورشيد فلك می فرمايد: من، اما درباره خورشيد مربّی الهی می فرمايد: ما، يعنی تمام صفات و اسمای خود را در ظهور اين خورشيد به كار

______________________________
(1)- ابراهيم (14): 24؛ «آيا ندانستی كه خدا چگونه مثلی زده است؟ كلمه پاك [كه اعتقاد واقعی به توحيد است ] مانند درخت پاك است، ريشه اش استوار و پابرجا و شاخه اش در آسمان است.»

(2)- احزاب (33): 45- 46؛ «به راستی ما تو را شاهد [بر امت ] و مژده رسان و بيم دهنده فرستاديم.* و تو را دعوت كننده به سوی خدا به فرمان او و چراغی فروزان [برای هدايت جهانيان ] قرار داديم.»