چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 213

بی عقل تا اين حد مورد نفرت است. البته بی عقل كسی است كه عقل خود را خراب كرده، نه كسی كه خدا به او عقل نداده است، او كه ديوانه نام دارد. بی عقل واقعی كسی است كه عقل دارد، اما عقل خود را اسير هوی و هوس كرده است.

عقل را پس زده، شكم و شهوت را مقدم داشته و رهبر و مكتبش، شكم و شهوت است؛ يعنی عقل هيچ كاره است.

آدم های بی عقل به قدری مورد نفرت هستند كه روزی حضرت عيسی بن مريم عليه السلام كه پيغمبر اولوالعزم است با سرعت در حال فرار بود، زياد دويد، نفس نفس زنان، خسته شد، كنار تخته سنگی نشست، يكی از حواريون آمد، عرض كرد:

يا روح الله! مگر گرگ شما را دنبال كرده بود؟ فرمود: نه. گفت: پس با اين وحشت از چه چيزی فرار می كرديد؟ فرمود: از شخص احمق. شخصی كه می گويی: بيا بشنو، می گويد: من همه چيز را می دانم و می فهمم. می گويی: بيا حقيقت را بفهم. می گويد:

زير دريايی و سفينه حقيقت است، قرآن و معنويت كهنه شده است.

چند نفر ارمنی و يهودی به زير دريايی رسيده اند، اين نفهم و احمق مغرور شده است. چند مسيحی به كره ماه رفته اند، او از حقيقت دم می زند. می گويد: دنيا، دنيای فضاست. حرفهای دين ديگر قابل شنيدن نيست.

عقل، مايه عبادت و كسب بهشت

عجب روايتی از امام صادق عليه السلام درباره عقل، اين سرمايه الهی در وجود انسان نقل شده است. روايت در «اصول كافی» است می فرمايد:

«ما الْعَقْلُ؟ قال: مْا عُبِدَ بِهِ الرَحْمن»

راوی پرسيد: عقل چيست؟ حضرت فرمود: عقل سبب بندگی و عبادت خداست،