چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 191

شخص قرار داده می شود.

ظاهراً يك نفر است، ولی قدرت جامع، غالب و چيره كامل است. دل ها و ارواح همه در تسخير او است، در حالی كه او كانال فيوضات پروردگار برای دل ها و ارواح است. نه تنها دل ها و ارواح زمان خودش، بلكه برای همه دل های لايق، شايسته و قابل.

تمكّن، معنويت و آبروی او در جهان فعّال است. بدن او در دنيا نيست، ولی حقيقت او در دنيا هست و به نيازمندان عالم معنا، انرژی، پاكی، زمينه استقامت و حفظ نفس می دهد. اين همه را پروردگار عالم در يك نفر جمع كرده است.

محسنين در سايه لطف پروردگار

وقتی كه برادران حضرت يوسف عليه السلام به علّتی كه در قرآن مطرح است، او را شناختند، حضرت عليه السلام حرف خيلی زيبايی به برادران زد. آنها او را به چاه انداختند و خيال می كردند كه نابود شده و از بين رفته است. سی سال گذشته است، اكنون گرد و غبارش نيز از تهِ چاه به باد رفته است.

آنها اصلًا به زنده بودنش يقين نداشتند. وقتی او را شناختند، مبهوت شدند. بچه كتك خورده ته چاه افتاده كنعان كجا و مقام عزيز مصر كجا؟ شگفت زده و مبهوت شدند.

حضرت عليه السلام وقتی اين جمله را به آنها گفت خيال آنان را راحت كرد كه در اين دستگاه منظّم هستی بايد كار به اينجا برسد.

حضرت يوسف عليه السلام به حقيقت و بصيرت وصل است و كلمه به كلمه از حرف های ايشان حساب دارد. او وقتی حرف می زند، خدا از گلوی او حرف می زند. به برادرانش فرمود: چرا انگشت به دهان مانده، شگفت زده و غرق در تعجب شده ايد، مگر چه شده است؟ يك سير طبيعی الهی در اين عالم انجام گرفته