عبرت های روزگار، ص: 172

جای آنها گياهانی بهتر و بی آفت جای می دهند.

و از همين رو خداوند نيز مؤمنان را می گويد:

«يا ايُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يأَتِی اللَّهُ

بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَی الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَی الْكفِرِينَ

يُجهِدُونَ فِی سَبِيلِ اللَّهِ وَلَايَخَافُونَ لَوْمَةَ لائِم» «1» اگر از دين خدا بازگرديد، و شيطنت و شهوت را دنبال كنيد، در جای شما قومی می نشينند كه خداوند عاشق ايشان و ايشان نيز دلبرده وی باشند. قومی كه خود مومن، و نسبت به اهل ايمان نيز خاشع، خاكسار، و متواضعند.

از بهاران كی شود سرسبز سنگ

خاك شو تا گل برويی رنگ رنگ

سالها تو سنگ بودی دلخراش

آزمون را يك زمانی خاك باش «2» و همين فروتنی و تواضع نيز آنان را سربلند و سرفراز می سازد، و اوج می گيرند. و بالا می روند. و بالنده می شوند.

آب از بالا به پستی در رود

آنگه از پستی به بالا بر رود

گندم از بالا به زير خاك شد

بعد از آن او خوشه و چالاك شد

دانه هر ميوه آمد در زمين

بعد از آن سرها برآورد از دفين «3»

______________________________
(1) ای كسانی كه ايمان آورده ايد، هر كه از شما از دينش بازگردد چه باك؛ زودا كه خدا مردمی را بياورد كه دوستشان بدارد و دوستش بدارند. در برابر مومنان فروتنند و در برابر كافران سركش، در راه خدا جهاد می كنند و از ملامت هيچ ملامتگری نمی هراسند. مائده/ 54.

(2) مثنوی معنوی، دفتر اول، بيت 1911 و 1912.

(3) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 457 و 458 و 459.