چهره ملكوتی يوسف عليه السلام، ص: 196
دل شكسته به همان اتاق كاروانسرا آمديم. پيرمرد مالك كاروانسرا صبح آمد و جريان را برای او گفتيم، گفت: عيبی ندارد، دوباره برويم، من شما را می برم، شفاعت می كنم، با شما نرم شود.
رفتيم و صحبت كرديم. دوباره مصرّ شد كه بعد از پيغمبر صلی الله عليه و آله حق خلافت از آن عبدالله بن ابی قحافه بود. باز قسم خورديم كه اين اسم در تورات نبود.
نام شيعيان در مصحف
«1»حذيفه می گويد: وقتی اميرالمؤمنين عليه السلام شهيد شد، امام مجتبی عليه السلام به مدينه رفت. از كوفه تا مدينه، يكی از شترها را حضرت خيلی مواظبت می كرد.
من به حضرت عرض كردم: چرا اين شتر را اين همه مواظبت می كنيد؟ فرمود:
كتابی بار اين شتر است كه نام تمام شيعيان ما تا قيامت در اين كتاب ثبت است.
گفتم: به من نشان می دهيد؟ فرمود: در مدينه نشان می دهم.
من سواد نداشتم، به دنبال پسر برادرم رفتم، او را به خانه حضرت مجتبی عليه السلام آوردم. عرض كردم. آقا! وعده داديد. من سواد ندارم، آيا اجازه می دهيد پسر برادرم ببيند كه آيا اسم من در آنجا هست يا نه؟ ورق زد و گفت: بله، اسم شما هست.
دوباره ورق زد، هيجانی شد. گفتم: چه شده است؟ گفت: اسم خودم را نيز ديدم، از اسم من نور بيرون می زند. به امام مجتبی عليه السلام عرض كردم: چرا از اسم برادرزاده من نور بيرون می زند؟ فرمود: او جزء هفتاد و دو نفر ياران حسين ما عليه السلام است.
______________________________ (1)- الخرائج و الجرائح: 636/ 2؛ دلائل الإمامة: 121؛ «در تاييد اين حديث آمده: و منها مَا قَالَ أَبُو بَصِيرٍ أَنَّهُ عليه السلام قَالَ لِي هَلْ تَعْرِفُ إِمَامَكَ قُلْتُ إِي وَ اللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ قَالَ صلی الله عليه و آله دَقْتَ قُلْتُ أُرِيدُ أَنْ تُعْطِيَنِي عَلَامَةَ الْإِمَامَةِ قَالَ لَيْسَ بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ عَلَامَةٌ قُلْتُ نَزْدَادُ بَصِيرَةً قَالَ تَرْجِعُ إِلَی الْكُوفَةِ وَ قَدْ وُلِدَ لَكَ عِيسَی وَ مِنْ بَعْدِ عِيسَی مُحَمَّدٌ وَ مِنْ بَعْدِهِمَا ابْنَتَانِ وَ ابْنَاكَ عِنْدَنَا مُثْبَتَانِ مَعَ أَسْمَاءِ الشِّيعَةِ وَ مَا يَلِدُونَ إِلَی يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ أَجْدَادِهِمْ وَ إِذَا هِيَ صَحِيفَةٌ صَفْرَاءُ مُدْرَجَة.»
