عبرت های روزگار، ص: 115
هين غنيمت دار در باز است زود
رخت آنجا كش به كوری حسود «1» مركب توبه عجايب مركب است
بر فلك تازد به يك لحظه زِپَست «2»
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 2506 تا 2508.
(2) مثنوی معنوی، دفتر ششم، بيت 464.