عبرت های روزگار، ص: 214
آنچه گويد نفس تو كاينجا بداست
مَشْنَوش چون كار او ضد آمده است «1» با هوا و آرزو كم باش دوست
چون يُضِلُّك عن سبيل اللَّه اوست
و سوار بر نفس شدن تنها گامی است كه اگر برداشته شود، آدمی به خداوند خواهد رسيد.
كان للَّه بوده ای در مامَضی
تا كه كان اللَّه پيش آمد جزا «2» و خداوند واسع است.
و كسی كه با وی بپيوندد نيز واسع می شود.
از اين رو با مشيت خداوند هجرتی ديگر را پی گرفت، و از بروجرد راهیِ ديار قم شد، تا در آنجا طيفی وسيعتر بر خوانِ نور و معرفت خويش، ميزبانی كند.
و از آن پس نه تنها ايرانيان، بل، بلادِ غير نيز از اين سفره آسمانی، مائده ها بر می گرفتند.
و نه تنها شيعيان كه سُنيان نيز مفتون و دلبرده وی شدند. در حالی كه پيش از آن، شيعيان، در ديد اهل سنت، طائفه ای سياسی و دست نشانده يهود مطرح بودند.
اما از آن پس، به عنوان پيروان اهل بيت، در جهان، آوازه می شوند.
امام فقيد
طی شانزده سالی كه اين مرد بزرگ نزيل و ساكن ديار قم بود با شعاع دانش خويش فرزانگانی چون رهبر والای انقلاب، امام فقيد، كه پديدآورِ نظام مبارك اسلامی بود پرورش داد.
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 2266.
(2) مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بيت 7.