صبر از ديدگاه اسلام، ص: 32
وقتی خورشيد با صبر پيغمبر صلی الله عليه وآله طلوع كند، ديگر غروب نخواهد كرد.
«» «1» رسول من! اگر اخلاق، صبر، كرامت و آقايی تو نبود، مردم دور تو جمع
نمی شدند. پروردگار نمی فرمايد: جمع شدن مردم دور پرچم اسلام به واسطه من بوده است، بلكه می فرمايد: اخلاق، صبر، تحمل، نرمی، آقايی، كرامت و بزرگواری تو، امتی به نام امت اسلام ايجاد كرده است. البته در اين امت، تعدادی نيز ريزش می كنند و هم پياله يهودی ها و مسيحيان بی خبر از حقايق و توده ای می شوند. اگر پيغمبر اكرم صلی الله عليه وآله در روز قيامت، فقط سلمان را به خدا ارائه دهد و بفرمايد: مرا به نبوت برگزيدی، من اين انسان آتش پرست و زرتشتی را هدايت كردم، برای پيغمبر صلی الله عليه وآله بهتر است از آنچه كه آفتاب بر او می تابد و از آن غروب می كند، تا چه رسد به اين كه ميليون ها عالم، حكيم، فقيه، عابد، زاهد، خيّر، متدين و مطيع خدا به وسيله ايشان به وجود آمده است.
حضرت با صبر خويش به ما می فرمايند: امت من بايد در حريم حق، در مقابل همه ناگواری های ايستادگی نمايد. پول، مقام، رياست و دختران زيبا، شما را از حريم حق بيرون نبرند؛ زيرا ضرر خواهيد كرد.
پيامبر صلی الله عليه وآله در بلا، طاعت و عبادت از صابرترين انسان های تاريخ بوده اند. ايشان در عبادت صبری داشتند كه عاقبت خدا آيه ای را در قرآن نازل كرد. ما چنين گفتگويی را با هيچ پيغمبر و امامی از جانب خدا نداريم. ائمه عليهم السلام از طريق قلب با پروردگار رابطه داشتند. اميرالمؤمنين عليه السلام در نهج البلاغه می فرمايند:
خدا از طريق باطن با آنها مناجات می كند. اما چنين پيشنهاد و حرفی را خدا به هيچ پيغمبر و امامی نزده است:
«» «2»
______________________________ (1)- آل عمران 159: 3؛ «و اگر درشت خوی و سخت دل بودی از پيرامونت پراكنده می شدند.»
(2)- طه 1: 20- 2؛ «طه* ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به مشقت و زحمت افتی.»
