صبر از ديدگاه اسلام، ص: 56
در بعضی از مواقع انسان آبروی خود را خرج خدا می كند. آبرو تعداد ندارد، بلكه يك كيفيت است. گاهی علم خود را خرج خدا می كند، باز هم علم يك كيفيت است. ثواب هزينه كردن آبرو يا علم برای خدا، با عدد نشان داده نمی شود، چون عددی نيست. اما در اينجا مسأله مال است. در مال عدد مطرح است.
كسی كه يك درهم مال خود را در راه خدا هزينه كند، داستان اين يك درهم مانند داستان يك عدد دانه نباتی می ماند كه كشاورز می كارد و اين دانه نباتی را به هفتصد دانه تبديل می كند.
می فرمايد: شما در طبيعت عالم ببينيد كه يك دانه، هفتصد دانه شد، پس باور كنيد كه من يك درهم شما را هفتصد برابر پاداش می دهم. كسانی كه دين ندارند و كار خوب می كنند، چون ايمان به قيامت و پروردگار ندارند، پاداش قيامتی ندارند، اما از عجايب پروردگار اين است كه پاداش نيكی بی دينان را در دنيا حساب می كند و می پردازد.
حكايت امام كاظم عليه السلام با كافر رياضت كشيده
كسی به مدينه آمد و به مردم مدينه گفت: من می توانم خبرهايی از زندگی شما بدهم. كسانی كه با او در ارتباط بودند، از او خبر می خواستند و او خبر می داد و درست می گفت. اين موضوع را به خدمت مبارك موسی بن جعفر عليهما السلام اطلاع دادند كه: شخص بی دين و غير مسلمانی به مدينه آمده و از امور ما خبر می دهد.
حضرت با او ملاقات كردند و در حضور مردم فرمودند: چه كار كرده ای كه به اين حال رسيده ای كه به پنهان راه پيدا كرده ای؟
به حضرت عرض كرد: خيلی چيزها را می خواستم، با خواسته هايم مخالفت
كردم و در مقابل خواسته های خودم، صبر كردم و آن خواسته ها را دنبال نكردم، اگر چه تلخ و سخت بود.
حضرت فرمودند: درست است كه چنين دانشی در محدوده رياضت های نفسی و مخالفت با خواهش ها نصيب تو شده است. اين مسأله درستی است؛ چون خدای مهربان در اين عالم نيز اجر خوبی احدی را ضايع نمی كند، و لو با خدا نبوده، مخالف خدا باشند و خدا را قبول نداشته باشند.
