صبر از ديدگاه اسلام، ص: 303

نبود. او از بدو ولادت تا هنگامی كه قرآن می فرمايد: او را از ديد ستمگران ناپديد كرد، مثل ماهی غرق در انواع حوادث حتی دچار حادثه فقر گرديده بود «1» در حدی كه اميرالمؤمنين علی عليه السلام می فرمايد:

نرم ترين بستری كه برای خودش در اين دنيا پهن كرد خاك زمين بود، بهترين رو اندازی كه به روی خودش انداخت سايه آسمان بود، از بهترين چراغی كه برای شب استفاده كرد ماه بود و از چراغ با حرارتی كه برای روزش بهره برد خورشيد بود،

بهترين كفشی كه به پا كرد پوست پايش بود و بهره ای كه از لباس دنيا داشت يك

پيراهن كهنه بود و خوشمزه ترين غذايی كه در اين عالم خورد علف سبز شيرين بيابان بود. «2» حوادث اجتماعی برای او خيلی زياد بود ولی قرآن مجيد درباره او دو نكته بسيار مهم را بيان می كند:

نكته اول:

«وَجِيهًا فِی الدُّنْيَا وَالْأَخِرَهِ » «3» تمام آبرو در دنيا و آخرت را نصيب خودش كرد.

تنها با نماز نمی شود؛ تمام آبرو را نصيب خودش بكند با عمل كردن به اجزائی از

______________________________
(1)- نساء 157: 4؛ «وَ قَوْلِهِمْ إِنّا قَتَلْنَا الْمَسيحَ عيسَی ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفی شَكٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ يَقيناً»

(2)- نهج البلاغه: خطبه 159؛ «وَ إِنْ شِئْتَ قُلْتُ فِی عِيسَی ابْنِ مَرْيَمَ عليه السلام فَلَقَدْ كَانَ يَتَوَسَّدُ الْحَجَرَ وَ يَلْبَسُ الْخَشِنَ وَ يَأْكُلُ الْجَشِبَ وَ كَانَ إِدَامُهُ الْجُوعَ وَ سِرَاجُهُ بِاللَّيْلِ الْقَمَرَ وَ ظِلَالُهُ فِی الشِّتَاءِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا وَ فَاكِهَتُهُ وَ رَيْحَانُهُ مَا تُنْبِتُ الْأَرْضُ لِلْبَهَائِمِ وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ زَوْجَهٌ تَفْتِنُهُ وَ لَا وَلَدٌ يَحْزُنُهُ وَ لَا مَالٌ يَلْفِتُهُ وَ لَا طَمَعٌ يُذِلُّهُ دَابَّتُهُ رِجْلَاهُ وَ خَادِمُهُ يَدَاهُ.»

(3)- آل عمران 45: 3؛ «إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَهُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَهٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسيحُ عيسَی ابْنُ مَرْيَمَ وَجيهاً فِی الدُّنْيا وَ الآْخِرَهِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبينَ»