صبر از ديدگاه اسلام، ص: 332

سرفراز از قرآن مجيد كسی بيرون می آيد كه نسبت به قرآن مجيد در حد استعداد

و تكليفش آگاه باشد و آن آگاهی را به عمل بياورد، برای عمل كردن هم صبر لازم است، چون وقتی انسان با قرآن مجيد اتصال پيدا كرد. تمام دشمنان درون و برون قوای خود را متمركز می كنند كه انسان با كمك قرآن مجيد به مقام اتصال به حق نرسد، كسی هم خيال نكند راه اتصال به خداوند متعال از غير قرآن مجيد ميسر است.

البته برای فهم قرآن مجيد، خداوند متعال شخص پيغمبر اسلام صلی الله عليه وآله و ائمه طاهرين عليهم السلام را قرار دادند كه مردم با كمك پيغمبر و ائمه قرآن مجيد را بفهمند چون آنقدر قرآن مجيد حدش عالی است كه برتری قرآن را كسی نمی تواند درك كند، وقتی خود قرآن از خودش تعريف می كند و با پيغمبر و ائمه از قرآن مجيد حرف می زنند آدم كاملًا برايش روشن می شود كه قرآن مجيد در عالم وجود مقام دوم را داراست، مقام اول حق است و مقام بعد از حق و در طول حق، قرآن مجيد است.

با اين مقامی كه قرآن مجيد دارد هر انسانی به اين كتاب اتصال علمی و عملی پيدا كند برتری پيدا می كند، مقام پيدا می كند، قرب پيدا می كند و وصل پيدا می كند و هيچ دشمنی راضی نمی شود.

شما به چنين مقام بلندی نائل شويد، نه دشمن درونی نه دشمن برونی تسلط پيدا نمی كند. اما هوای نفس راضی نمی شود چون دنبال قرآن رفتن و عمل كردن به قرآن را موافق با لذت ها و خواسته های خودش نمی بيند.

صبر در برابر شهوات

مسأله ای برای انسان پيش آمده كه در حد اعلای لذت از شهوت می تواند قرار گيرد، وجود مقدس پروردگار هم اين لذت و شهوت را قطع كننده رابطه بين خودش و انسان می داند هيچ گونه هم راضی نمی شود كه عبدش از او جدا شود، فريادش بلند می شود كه انجام نده، ولی اين انجام ندادن موافق با ميل نيست، موافق با طبع نيست موافق با لذت خواهی انسان نيست.

اگر قدرت صبر نباشد اين آزمايشی كه خداوند از انسان می خواهد و بشر با صبر همراه علم در كار نباشد، چگونه می تواند انسان به مقام قرب و به مقام اتصال برسد