صبر از ديدگاه اسلام، ص: 327
ابتلائات به من دادی، بين شيعيان من تقسيم كن.
آنوقت آدم شصت سال به وسيله وجود مقدس حضرت حق لب دريا باشد و خدا بگويد بنوش، آدم بگويد: تلخ است نمی خواهم، آنچه كه از طرف خدا است تلخی ندارد، مزاج تو منحرف است كه تلخ حس می كند. تلخ نيست اگر تلخ بود روزهای ماه رمضان امام صادق عليه السلام اشك نمی ريخت و نمی گفت:
«1»
معلوم است كه خيلی شيرين بوده كه التماس می كردند به ما بچشان، يا پول خرج كردن را التماس می كردند. خرج كردن تلخ نيست، نگه داشتنش تلخ است.
دوام نياوردن در مقابل آزمايش تلخ است.
ابوذر و ثمره صبر بر بلايا
ابوذر جلوی چشمش بچه اش ذر از گرسنگی می ميرد، خودش هم از گرسنگی مشرف به موت می شود، دخترش می آيد سرش را به دامن می گيرد كه آخرين لحظات نفس های پدر است لب ها تكان می خورد ولی ديگر جوهره صدا ندارد، حس می كند كه با يكی حرف می زند می بيند كه پدر می گويد:
«عليه السلام، منه السلام، له السلام، عليه السلام»
و يك شادی در چهره اين پدر پيداست.
دختر او می گويد: بابا با كی صحبت می كنی؟ در اين بيابان كه كسی نيست.
پدر می گويد: دخترم ملك الموت است، آمده مرا ببرد، اما خدا گفته قبل از آوردنش سلام مرا برسان، من دارم جواب سلام مولايم را می دهم. اين بيابان تلخ
______________________________ (1)- الكافی: 4/ 74، باب ما يقال فی مستقبل شهر رمضان ...، حديث 6؛ «عَنْ أَبِی بَصِيرٍ قَالَ كَانَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ عليه السلام يَدْعُو بِهَذَا الدُّعَاءِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ اللَّهُمَّ إِنِّی بِكَ أَتَوَسَّلُ وَ مِنْكَ أَطْلُبُ حَاجَتِی مَنْ طَلَبَ حَاجَهً إِلَی النَّاسِ فَإِنِّی لَا أَطْلُبُ حَاجَتِی إِلَّا مِنْكَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ وَ أَسْأَلُكَ بِفَضْلِكَ وَ رِضْوَانِكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ عَلَی أَهْلِ بَيْتِهِ... وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِی قَتْلًا فِی سَبِيلِكَ تَحْتَ رَايَهِ نَبِيِّكَ مَعَ أَوْلِيَائِك.»
