صبر از ديدگاه اسلام، ص: 152
گودال قتلگاه آمد و صورتش را روی بدن خون آلود عمو گذاشت و عمو او را در آغوش گرفت كه يكی از قاتلان يزيدی آمد و در آغوش أبی عبدالله عليه السلام سر بچه را از بدن جدا كرد. فرزندان امام مجتبی عليه السلام چنين بودند.
مقصود دشمن از اتهام
ستمگران، ظالمان، پليدان، هواپرستان و دنياپرستان كه در هر روزگاری هستند و نسبت به اهل خدا حسادت می ورزند، اين چهره عظيم زهد، ورع، تقوا، علم، كرامت، فضيلت، ولايت و امامت را زير ابرهای سياه تبليغات ناحق و باطل پنهان كردند. اين طرف از او چهره شهوت ران، هواپرست ساختند.
اين گوشه ای از جنايت امويان درباره حضرت مجتبی عليه السلام است و وقتی كه اين گونه چهره را پنهان كنند، بقيه فضايل آشكار نمی شود. در تمام محافل می نشينند و می گويند: هزينه اين سيصد زن با ظلم و جور، بردن حق مردم و بيت المال تأمين می شده است. تمام اين حرفها بعد از شهادت امام مجتبی عليه السلام زده شده است. اگر در زمان حيات او می گفتند: با سيصد زن ازدواج كرده است كه محكوم می شدند؛ زيرا امام خانه ای كاه گلی داشتند و با همسری كه مادر اين سه بچه بود و همسر ديگری كه قاتل امام شد زندگی می كردند.
اين ها بنا داشتند چنان كه اميرالمؤمنين عليه السلام را زير ابرهای متراكم تبليغات غلط پنهان كرده بودند، تا جايی كه مردم با جان و دل صد سال علی عليه السلام را
لعن می كردند، با امام مجتبی عليه السلام نيز همين معامله را بكنند. ده سال بعد تبليغات
غلطی عليه امام حسين عليه السلام در كوفه كردند كه مردم واقعا برای رضای خدا به كربلا آمدند و اين هفتاد و دو نفر را قطعه قطعه كردند كه در قيامت به بهشت بروند.
خدا در قرآن می فرمايد: هر حرفی را باور نكنيد، چون مصداق:
«» «1»
______________________________ (1)- مائده 41: 5؛ «به شدت شنونده دروغند [با آنكه می دانند دروغ است ].»
