صبر از ديدگاه اسلام، ص: 324
بشارت و انذار داود عليه السلام
پروردگار به داود عليه السلام فرمود:
خوبان امت را بترسان و بدان امت را بشارت بده. عرض كرد: مولای من عكسش بايد باشد، من بروم خوبها را جمع بكنم و بشارت به عنايت حق بكنم و بدها را جمع بكنم كه بدا به حال همه تان از تازيانه عذاب.
خطاب رسيد: نه، خوبان به خاطر خوبی زيادشان ممكن است مغرور بشوند. «1» برو به آنها بگو: بترسيد از اين عباداتی كه كرديد، عباداتتان را نگه بداريد برای اينكه دشمنی مثل ريا و خودپسندی در مقام حمله به عباداتتان است. اما گنهكاران گاهی در خودشان می روند كه كسی را غير از من ندارند، برو به آنها بشارت بده، بگو:
من هر وقت بياييد قبولتان می كنم و من به انتظار شما هستم.
راه را بايد آدم بلد باشد، روابط را بايد طوری به كار بگيرد كه روابط عامل قرب باشند نه عامل بعد، وسائل بايد عامل قرب باشند.
حقيقت «جنات، جنات نعيم، جنتی» در قرآن
كسی كه دارای معرفت كشفی است نه معرفت لفظی و استدلالی عمق واقعيات را خدا به او توفيق داده فهميده و همين را وسيله عشق بازی با خدا می داند، هر چه كه می خواهد باشد، خوب به تناسب حالش و به تناسب عملش و به تناسب آن قبولی كه از مسائل الهی كرده، خدا در قرآن جايش را به او نشان می دهد، اين اهل فردوس اعلی است.
«» «2»
______________________________ (1)- الكافی: 2/ 314، باب العجب، حديث 8؛ «قَالَ اللَّهُ عز و جل لِدَاوُدَ عليه السلام يَا دَاوُدُ بَشِّرِ الْمُذْنِبِينَ وَ أَنْذِرِ الصِّدِّيقِينَ قَالَ كَيْفَ أُبَشِّرُ الْمُذْنِبِينَ وَ أُنْذِرُ الصِّدِّيقِينَ قَالَ يَا دَاوُدُ بَشِّرِ الْمُذْنِبِينَ أَنِّی أَقْبَلُ التَّوْبَهَ وَ أَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ وَ أَنْذِرِ الصِّدِّيقِينَ أَلَّا يُعْجَبُوا بِأَعْمَالِهِمْ فَإِنَّهُ لَيْسَ عَبْدٌ أَنْصِبُهُ لِلْحِسَابِ إِلَّا هَلَك.»
(2)- بقره 25: 2؛ «و در آن بهشت ها جاودانه اند.»
