صبر از ديدگاه اسلام، ص: 285

حالا در خانه من هيچ حادثه ای بر نخورده است، پيغمبر هم از سر سفره بلند شدند، يارانشان هم بلند شدند. فرمودند: در اين خانه نشستن جايز نيست، برويم تا صاحب اين خانه به حادثه گرفتار بشود چون هنوز خدا اين خانه را نپسنديده است. «1» الحمد لله از وقتی كه من از مادر متولد شدم تا حالا خوش بودم و هيچ اتفاقی

برايم نيفتاده است و يك سر مو از بچه هايم كم نشده و يك ضرر مالی به من نخورده است و كسی از ما مريض نشديم و بلايی به ما نخورد، بدان كه كاملًا مورد تنفر خداوندی؛ زيرا هر چه انسان به او نزديك تر باشد، موج بلاها سنگين تر است.

شما احوالات انبياء را ببينيد تمام پيغمبران غرق گرفتاری ها بودند.

هر چقدر انسان به مقام قرب نزديك تر بشود سختی ها سنگين تر می شود.

مؤمن و بلا

يكی از داستانش را برای خود من نقل كردند:

يكی از دنيا رفته هشتاد و دو سال هم بيشتر در دنيا زندگی نكرد، در مدتی كه اهل شهر با او برخورد داشتند دائم او شاد بود و مردم خيلی انتظار كشيدند كه يك بار او را متأثر ببينند اما نديدند، در ايام پيری يك روز تا ساعت يازده دوازده ظهر او را غمناك ديدند، مومنين آمدند از او سوال كردند كه چه شده گفت: هنوز بعد از هفتاد سال در زندگی من حادثه ای رخ نداده، ناراحتم كه مولای من رويش را از من بر گردانده، در اين گير و دار بود كه آمدند گفتند: پسر عمه تان از روی اسب افتاده و سرش شكسته، خنديد و شاد شد و گفت: مثل اينكه من عجله كردم و تهمت به

______________________________
(1)- الكافی: 2/ 256، باب شده ابتلاء المون، حديث 20؛ «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام دُعِیَ النَّبِیُّ صلی الله عليه وآله إِلَی طَعَامٍ فَلَمَّا دَخَلَ مَنْزِلَ الرَّجُلِ نَظَرَ إِلَی دَجَاجَهٍ فَوْقَ حَائِطٍ قَدْ بَاضَتْ فَتَقَعُ الْبَيْضَهُ عَلَی وَتِدٍ فِی حَائِطٍ فَثَبَتَتْ عَلَيْهِ وَ لَمْ تَسْقُطْ وَ لَمْ تَنْكَسِرْ فَتَعَجَّبَ النَّبِیُّ صلی الله عليه وآله مِنْهَا فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ أَ عَجِبْتَ مِنْ هَذِهِ الْبَيْضَهِ فَوَ الَّذِی بَعَثَكَ بِالْحَقِّ مَا رُزِئْتُ شَيْئاً قَطُّ قَالَ فَنَهَضَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه وآله وَ لَمْ يَأْكُلْ مِنْ طَعَامِهِ شَيْئاً وَ قَالَ مَنْ لَمْ يُرْزَأْ فَمَا لِلَّهِ فِيهِ مِنْ حَاجَهٍ.»