صبر از ديدگاه اسلام، ص: 159

«حُسنی» از ماده «حسن» گرفته شده است. ای بندگان من! وقتی با ديگران سخن می گوييد؛ با شيعه، سنّی، يهودی، مشرك بی دين، لاييك، زرتشتی و مسيحی، با سخنی زيبا، استوار، حق، محكم و حكيمانه صحبت كنيد. نگذاريد زبان، شما را

به انحراف بكشاند. در گفتار خود زيباگو باشيد.

كلمه «احسن»:

«وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مّمَّن دَعَآ إِلَی اللَّهِ » «1» «وَ مَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَی اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَی » «2» زيباترين گفتار در اين عالم، گفتار كسی است كه مردم را به خدا دعوت می كند و گفتار چه كسی در اين عالم زيباتر از دعوت كننده به خدا است؟ زبانی كه زن، فرزند، داماد، عروس، رفيق و اجتماع را به خدا دعوت می كند.

در سوره قصص آمده است كه متدينين زمان حضرت موسی عليه السلام به قارون گفتند:

«أَحْسِن كَمَآ أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ » «3» ثروت خود را در راه خير و احسان بكار بگير، چنان كه خدا آن را به تو احسان و عطا كرد.

حسن، مجمع تمام خوبی ها

______________________________
(1)- فصلت 33: 41؛ «و خوش گفتارتر از كسی كه به سوی خدا دعوت كند و كار شايسته انجام دهد.»

(2)- لقمان 22: 31؛ «و هركس همه وجود خود را به سوی خدا كند در حالی كه نيكوكار باشد بی ترديد به محكم ترين دستگيره چنگ زده است.»

(3)- قصص 77: 28؛ «و نيكی كن همان گونه كه خدا به تو نيكی كرده است.»