صبر از ديدگاه اسلام، ص: 291

آزمايش ها برای اهل خدا از طرف خداوند تبارك و تعالی علاوه بر اينكه عنايت و لطف است، علت بروز استعدادهای قرار داده شده خدا در وجود انسان است و اين آزمايش ها، هر انسان دور از خدا را به وجود مقدس حضرت حق نزديك می كند.

شايد بتوان گفت: در علل قرب به پروردگار هيچ كدام از علتها ارزش حوادث و ابتلائات را نداشته باشد، قرآن مجيد وقتی به زندگی انبيا و اوليا اشاره می كند قسمت اعظم رشد و كمالی را كه قبل از نبوت هر پيغمبر و قبل از ولايت هر ولی ای به دست آورده، مرهون همين ابتلائات و آزمايش ها می داند.

داستان شگفت انگيز موسی بن عمران خيلی در قرآن مجيد آمده چون زندگی اين مرد از بدو ولادت تا پايان حياتش در دنيا آميخته با سنگين ترين حوادث دنيايی بوده و وجود مقدس موسی عليه السلام هميشه در برخورد با حوادث از همان مايه های الهی كه در وجود او و ديگر انبيا عليهم السلام هست بهره برداری می كرده و تمام جوانب حادثه و آزمايش را فقط به نفع ايجاد شخصيت عالی الهی در خودش تغيير می داد.

و اگر انسان در برخورد با اين عقبات و حوادث، آشنای با آن حالات عالی در روان و نفسش نباشد و يا آشنا باشد ولی در برخورد با حادثه ها سست اراده و كم ظرفيت و عافيت طلبی بر او حاكم باشد. حادثه كاملا در برخورد جهت ضربه زدن به

شخصيت او و حيات معنوی او تغيير جهت خواهد داد.

صبر و ايمنی در برابر حوادث

يكی از اين حالات عالی كه خداوند متعال در وجود انسان قرار داده مساله صبر است مايه صبر برای ايمنی از ضربه های حوادث به انسان ها عنايت شده است.

انسان در برخورد به هر حادثه ای بايد از اين مقام عالی الهی بهره برداری كند تا حادثه را به نفع خودش تغيير جهت بدهد چون اگر انسان از اين مايه پربهای خدايی استفاده نكند حادثه برای او ضربه خواهد داشت ولو اينكه حادثه مثبت باشد.

به اين آيه شريفه دقت كنيد:

ما هيچ حادثه مثبتی در تاريخ عالم تا الان به مانند حادثه نزول قرآن مجيد نداشتيم، در بين پديده ها و حوادث و به قول قرآن مجيد در سوره مباركه بقره، در