صبر از ديدگاه اسلام، ص: 172

جايگاه های باطل و شيطانی، جايگاه های مثبت و الهی به دست بيايد.

يكی از جايگاه های اقتصاديی كه مخالفان انبيا داشتند، ربا بود كه البته بعد از حضرت موسی بن عمران عليه السلام اين جايگاه خيلی قوت گرفت و عمر خود را ادامه داد كه در حدود صد و پنجاه سال قبل، اين جايگاه شيطانی از بانك های ربايی سر درآورد و حكومت خود را بر تمام جهان گستراند و نود و نه درصد سفره های مردم كل كره زمين را به خود آلوده كردند.

مردم كره زمين را به اسارت بانك ربايی گرفتند و ريشه بانك ربايی نيز در افكار و شعار صهيونيست های جهان بوده است.

انبيای خدا با مال حرام و نامشروع- به خاطر مصلحت خود انسان- مخالف بودند و الا با انسان مخالف نبودند، بلكه با رباخوار كه جنگ نداشتند، بخاطر پول حرامش بوده است.

تمام يكصد و بيست و چهار هزار پيامبر عليهم السلام دغدغه اصلاح مال و روش مردم از حرام خوری را داشتند. اين يكی از جايگاه های اقتصادی مخالفان انبيا بوده است و كسانی كه در اين جايگاه بودند، به خاطر ثروت زيادی كه از ربا به دست می آوردند، با انبيا سر آشتی نداشتند و دست رفاقت نمی دادند و می گفتند: انبيا می خواهند ما را از درآمد مالی محروم كنند. در حالی كه اين گونه نبود، چون كه انبيا می خواستند آنها را از عذاب جهنم دور كنند، نه از ثروت.

سفارش انبيا عليهم السلام به كسب و مقام حلال

انبيا در درجه اول مردم را به دامداری تشويق می كردند و اگر دامداری در جامعه ای قوی شود، حداقل منفعت دام اين است كه بخشی از غذای مردم را تأمين می كند؛ با گوشت، لبنيات و پشم دام ها، غذا، لباس، فرش و بقيه امور مورد نياز مردم تأمين می شود. از دامداری آباد، شايد صدها رشته كسب توليد شود.

پيامبران مردم را بعد از دامداری، به كشاورزی تشويق كردند، چون آباد كردن زمين با بكار گرفتن باران، چشمه ها، رودها، كاشتن محصولات همراه است كه تشويق انبيا به اين مسأله، فوق العاده بود و شغل برخی از پيغمبران كشاورزی و برخی دامداری بود.