صبر از ديدگاه اسلام، ص: 37

اگر از اين حريم بيرون برويد و صبر خود را از دست بدهيد، آلوده، فاسد و گنهكار شده، هم رديف يهود و نصاری، گنهكار و مشرك می شويد، پس ايستادگی و صبر كنيد.

«وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّبِرِينَ »

يعنی تنها زندگی نكنيد. من همراه شما هستم. هر كس در دنيا وآخرت خداوند را همراه خود قرار دهد، در زندگی كمبودی نخواهد داشت.

ثروت با خدا بودن

اين روايت دارای سه بخش است و سه داستان دارد. داستان آخر آن اين است كه در مسير كوه طور، جوانی با ادب، آراسته و بزرگوار، به موسی بن عمران عليه السلام گفت: وقتی برای مناجات به كوه طور می روی، به پروردگار عالم بگو: تو از بی كار خوشت نمی آيد و من بی كار نيستم، اما كاری كه در اين عالم نصيب من شده است، خرج روزمره مرا جواب نمی دهد و چرخ زندگی من نمی چرخد. من به يك پيراهن نياز دارم. به پروردگار عالم بگو: در كل اين خزانه مال و ثروت تو، اقلًا يك پيراهن

كه به ما می رسد. زمينه ای به وجود بياور كه پيراهنی به ما برسد. «1» موسی عليه السلام گفت: من از خداوند درخواست می كنم. اگر انسان معرفت داشته باشد، هميشه خدا با اوست و احساس كمبود نمی كند. موسی عليه السلام داستان جوان را بيان كرد: خدايا! از ادب، وقار، وبزرگواری اين جوان معلوم است كه دوست تو

______________________________
(1)- روض الجنان و روح الجنان فی تفسيرالقرآن: 18/ 235؛ «در خبر است كه يك روز موسی عليه السلام به مناجات می رفت به خرابه ای بگزشت از آن جا ناله ای می آمد. در آن جا رفت مردی را ديد برهنه بر سر خاك خفته خشتی زير سر گرفته بر او عورت پوشی بود می ناليد و در آن ناله چيزی می گفت. موسی بنزديك او شد می گفت: الهی تری غربتی و وحدتی و تعرف فقری و فاقتی.

موسی برفت و مناجات بكرد بگفت و بشنيد چون خواست تا برگردد حق تعالی گفت: يا موسی پيغام آن درويش بنگزاردی گفت: بار خدايا تو عالمتری حكايت وحدت و وحشت می كرد و شكايت فقر و فاقه می گفت. گفت برو او را از من سلام كن و بگو خدايت سلام می كند و می گويد: تو تنها نيستی كه من انيس تويم و تو غريب نئی كه من جليس تويم و تو درويش نئی كه من و كيل تويم موسی بيامد و بر بالين آن درويش بنشست و آن پيغام بگزارد. درويش گفت: يا كليم اللّه! مرا اين مايه است كه خدای تعالی، حديث من بشنود و آن را جواب دهد. آنگه نعره ای بزد و جان بداد.»