صبر از ديدگاه اسلام، ص: 192
برنامه به صورت «اگر» مطرح است، ولی اين اگری كه اصلًا اتفاق نخواهد افتاد.
برای اين كه مطلب روشن تر شود، آيه ديگری كه دارد، ببينيم:
«» «1» اگر در تمام آسمان ها و زمين و عالم هستی، به جز «الله» معبود ديگری وجود داشت، يعنی كارگردان هستی دو نفر بودند «» خبری از آسمان و زمين نبود و همه آن ها فاسد و نابود شده بودند. پس ممتنع است كه عالم دو كارگردان داشته باشد، بلكه يك كارگردان دارد. آن هم:
«» «2» و، است.
اگر كسی در كار خدا شريكی قائل باشد و اعتقاد او تا آخر عمر ادامه پيدا كند تا بميرد، خدا در قرآن می فرمايد: الی الابد بخشيده نخواهد شد. چون كه در كنار خدا، به چيزی موهوم و غيرحقيقی اعتقاد پيدا كرده است. اعتقاد به چيزی كه وجود نداشته، ندارد و به وجود نخواهد آمد.
معنی اين اعتقاد اين است كه پروردگار در كارگردانی عاجز و ناتوان است و بايد شريك داشته باشد كه او را كمك كند و ناتوانی و ضعفش را جبران كند. اين اعتقاد بسيار بی پايه، باطل و سخيف است.
بی ارزشی هدايت اجباری
______________________________ (1)- انبياء 22: 21؛ «اگر در آسمان و زمين معبودانی جز خدا بود بی ترديد آن دو تباه می شد.»
(2)- اخلاص 1: 112- 4؛ «بگو: او خدای يكتاست؛* خدای بی نياز [همه موجودات هستی كه نيازمند و عين فقرند برای رفع نيازشان روی به او كنند و از حضرتش گدايی نمايند.]* نزاده، و زاييده نشده است،* و هيچ كس [در ذات و صفات ] همانند و همتا و شبيه او نمی باشد.»
