صبر از ديدگاه اسلام، ص: 298

می كند، آنجا كنترل می شود از آنجا به امين وحی تجلی می كند، آنجا كنترل می شود از آنجا در لباس الفاظ به پيغمبر تجلی می كند و به ما می رسد و ما قرآن را راحت می بينيم و می نويسيم و بر سر مزار گذشتگان خود می خوانيم، ولی در مقام عمل به آيات كوتاهی می كنيم و يا در معاملات خود برای كلاهبرداری به قرآن متوسل می شويم. «1»

استفاده نابجا از قرآن

پيغمبر فرمود: آنهايی كه از قرآن، برای معاملات باطلشان استفاده می كنند دارای سوء الحساب هستند، خدا اگر از كسی بد حساب بكشد معلوم است كارش به كجا می كشد مگر ما می توانيم سوء الحساب را درك كنيم.

قرآن مجيد تجلی حضرت حق است، اين قرآنی كه تجلی حضرت حق است برای اين فرستاده شده كه انسان در تمام شئون حيات با قرآن مجيد شكل بگيرد.

صبر، مايه درونی و نفسانی

پروردگار قبلًا به انسان مايه های درونی و نفسانی بسيار عالی عنايت كرده كه يكی از آن ها صبر است. انسان از بدو ولادت تا شب مرگ با انواع حوادث روبروست كه خداوند می فرمايد: قسمتی از اين حوادث ابتلا و آزمايش است. يتيم و فقير برای پولدار و مقام و كرسی برای صاحبان مقام، كلاس آزمايش است.

برای بروز استعدادهای الهی، حادثه اگر چه مثبت باشد انسان بايد از مقامات عالی درونی مثل صبر استفاده كند، در غير اين صورت حادثه عليه او تغيير جهت می دهد به جای اينكه برای او منفعت داشته باشد.

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 89/ 184- 185، باب 19، حديث 19، 20، 23

حديث 19؛ «قَالَ النَّبِیُّ صلی الله عليه وآله فِی وَصِيَّتِهِ يَا عَلِیُّ إِنَّ فِی جَهَنَّمَ رَحًی مِنْ حَدِيدٍ تُطْحَنُ بِهَا رُءُوسُ الْقُرَّاءِ وَ الْعُلَمَاءِ الْمُجْرِمِينَ وَ قَالَ صلی الله عليه وآله رُبَّ تَالِ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ يَلْعَنُهُ.»

حديث 20؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام أَنَّ أَبَاهُ كَانَ يَقُولُ مَنْ دَخَلَ عَلَی إِمَامٍ جَائِرٍ فَقَرَأَ عَلَيْهِ الْقُرْآنَ يُرِيدُ بِذَلِكَ عَرَضاً مِنْ عَرَضِ الدُّنْيَا لُعِنَ الْقَارِئُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ لَعَنَاتٍ وَ لُعِنَ الْمُسْتَمِعُ بِكُلِّ حَرْفٍ لَعْنَهً.»

حديث 23؛ «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله عليه وآله قَالَ مَا آمَنَ بِالْقُرْآنِ مَنِ اسْتَحَلَّ مَحَارِمَهُ.»