صبر از ديدگاه اسلام، ص: 158
ليلی گفت: عجب شاهدی آوردی، اين دادگاه در پاكی، تقوا، ورع و كرامت، چنين شاهدی را كمتر به چشم ديده است، اما شهادت او قابل قبول نيست؛ چون او
شيعه است. دادگاه نمی تواند شهادت او را قبول كند، برو شاهد ديگری بياور.
اين مظلوميت امام علی عليه السلام و امام حسن عليه السلام است. شاهد در دادگاه مانند مادر داغديده شروع به گريه كرد. أبی ليلی به او گفت: برای چه گريه می كنی؟ گفت:
برای اين كه تو در مسند اين قضاوت هستی دارم اشك می ريزم. گفت: مگر من چه كسی هستم؟ گفت: تو دروغگو هستی. گفت: من چه دروغی گفتم؟ گفت: همين الان دروغ گفتی، تو به من گفتی كه شيعه هستم. سلمان، ابوذر، مقداد و عمار شيعه هستند. آيا مرا شيعه می گويند؟ من از علی عليه السلام خجالت می كشم كه به من شيعه بگويند. من دوست علی عليه السلام هستم، نه شيعه ايشان. «1» كسی كه صددرصد شيعه بود، ولی می گفت: من شرم می كنم كه بگويم شيعه هستم، اما بعضی ها مشروب می خورند، لاابالی گری می كنند، هر گناهی را علنا می كنند و می گويند: همه جرم های ما را به خاطر علی عليه السلام می بخشند. از كجا اين حرف ها را در آورده اند؟ نمی دانم.
معنای لغوی «حُسنی»
خداوند در قرآن می فرمايد:
«» «2»
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 65/ 156، باب 19، صفات الشيعه و أصنافهم و ذم، حديث 11؛ «وَ قِيلَ لِلصَّادِقِ ع إِنَّ عَمَّاراً الدُّهْنِیَّ شَهِدَ الْيَوْمَ عِنْدَ ابْنِ أَبِی لَيْلَی قَاضِیَ الْكُوفَهِ بِشَهَادَهٍ فَقَالَ لَهُ الْقَاضِی قُمْ يَا عَمَّارُ فَقَدْ عَرَفْنَاكَ لَا تُقْبَلُ شَهَادَتُكَ لِأَنَّكَ رَافِضِیٌّ فَقَامَ عَمَّارٌ وَ قَدِ ارْتَعَدَتْ فَرَائِصُهُ وَ اسْتَفْرَغَهُ الْبُكَاءُ فَقَالَ لَهُ ابْنُ أَبِی لَيْلَی أَنْتَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ وَ الْحَدِيثِ إِنْ كَانَ يَسُووكَ أَنْ يُقَالَ لَكَ رَافِضِیٌّ فَتَبَرَّأْ مِنَ الرَّفْضِ فَأَنْتَ مِنْ إِخْوَانِنَا فَقَالَ لَهُ عَمَّارٌ يَا هَذَا مَا ذَهَبْتَ وَ اللَّهِ حَيْثُ ذَهَبْتَ وَ لَكِنْ بَكَيْت عَلَيْكَ وَ عَلَیَّ أَمَّا بُكَائِی عَلَی نَفْسِی فَإِنَّكَ نَسَبْتَنِی إِلَی رُتْبَهٍ شَرِيفَهٍ لَسْتُ مِنْ أَهْلِهَا زَعَمْتَ أَنِّی رَافِضِیٌّ وَيْحَكَ لَقَدْ حَدَّثَنِی الصَّادِقُ عليه السلام أَنَّ أَوَّلَ مَنْ سُمِّیَ الرَّفَضَهَ السَّحَرَهُ الَّذِينَ لَمَّا شَاهَدُوا آيَهَ مُوسَی فِی عَصَاهُ آمَنُوا بِهِ وَ اتَّبَعُوهُ وَ رَفَضُوا أَمْرَ فِرْعَوْن.»
(2)- بقره 83: 2؛ «و با مردم با خوش زبانی سخن گوييد.»
