صبر از ديدگاه اسلام، ص: 143

تعمير كن، دست و پای پدر و مادر را ببوس، هر روز به ديدن آنها برو، دور انداختن پدر و مادر كفر و خلاف قرآن است، ولی در جامعه ما حدود چهل سال است كه رسم شده، پدر و مادر را به آسايشگاه می برند و حتی به ديدن آنها نيز نمی روند. اين حركت كمال بی رحمی، بی مهری است و خلاف خواسته و امر پروردگار است.

حق پدر و مادر بر فرزندان

شخصی به امام صادق عليه السلام عرض می كند: مادرم در خانه مانده و ناتوان است.

نمی تواند راه برود. غذا در دهان او می گذارم، لباس هايش را می شويم، روزی كه

مادرم آه می كشد، من بسيار ناراحت می شوم. مادر می گويد: خيلی آرزو داشتم به مكه بروم، يابن رسول الله! برای او وسيله سفر، كجاوه، تشك و متكا را برای او فراهم كردم و از مدينه به مكه بردم. هنگام طواف او را بر دوش خود سوار كردم، هفت دور او را طواف دادم، نمازش را خواند، سعی صفا و مروه را انجام داد، چند كيلومتر مادرم را به دوش كشيدم، او را به مدينه بازگرداندم، مادرم از اين زيارت خوشحال شد. حال به خدمت شما آمدم تا بگويم: آيا حق مادرم ادا شده است؟

حضرت فرمودند: حق بيداری يك شب او تا صبح نيز ادا نشده است. «1» به دين كه نگاه كنيد، دريايی از محبت در قوانين آن موج می زند.

شخصی در عرفات به امام صادق عليه السلام عرض می كند: من مسيحی بودم

______________________________
(1)- فی ظلال القرآن: 7/ 415؛ «حديثا عن رسول اللَّهِ صلی الله عليه وآله جاء فيه: أنّ رجلا كان فی الطواف حاملا أمّه يطوف بها، فرأی النَّبِیُّ صلی الله عليه وآله فسأله: هل أديت حقّها؟ فأجابه صلی الله عليه وآله: لا، و لا بزفره واحده.

و يقصد بالزفره الواحده الوجعه الواحده، أو الطلقه الواحده، التی تغشی الأم حين الولاده و الوضع.

إذا أردنا نطلق العنان للقلم فی هذا المجال، فسيطول بنا المقام و نبتعد عن التّفسير، لكن- بصراحه- يجب أن نعترف بأنّ كل ما يقال فی هذا المجال فهو قليل، لأنّ الوالدين حق العيش و الحياه علی الولد.

فی نهايه هذه الفقره، أشير إلی أنّ الوالدين- فی بعض الأحيان- يقترحان علی الأبناء أشياء غير منطقيه و حتی- غير شرعيه، طبعا فی مثل هذه الحالات لا تجب الطاعه، و لكن من الأفضل أن يتسم التعامل معهما بالهدوء و المنطق، و أن تتم عمليه الأمر بالمعروف و النهی عن المنكر بأحسن وجه.

أخيرا نختم الكلام بحديث.»