صبر از ديدگاه اسلام، ص: 292

بين ابتلائات هيچ ابتلايی برای بشر و آزمايشی برای بشر و حادثه ای برای بشر وسيع تر و مهم تر و پرارزش تر و مثبت تر از حادثه نزول قرآن مجيد نبوده است. «1» يكی اينكه: از اول سوره مباركه حمد تا «مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ » «2» بيش از شش هزار آيه است، صد و چهارده سوره، صد و بيست حزب، انسان با دقت بايد در اين آيات غور بكند؛ تا غور در آيات عظمت اين حادثه را به انسان نشان بدهد يا مراجعه بكند به نظراتی كه پيغمبر راجع به قرآن داده، يا مراجعه كند به نظرياتی كه دويست وهشتاد و هشت سال ائمه طاهرين عليهم السلام تا وقتی كه بين مردم بودند برای مردم بيان كردند، كه مجموع نظريات پروردگار و پيغمبر و ائمه طاهرين نسبت به قرآن اين است، كه قرآن مجيد برای پروردگار ما فوق تمام ارزش هايی است كه خداوند متعال در اين عالم وجود قرار داد، كتابی است كه از همه موجودات آسمان و زمين ارزشش بيشتر است، از تمام ملائكه عالم ارزشش بيشتر است، از تمام انسان ها، انبيا و شخص پيغمبر ارزشش بيشتر است. «3»

غيرقابل رؤيت بودن پروردگار

خداوند متعال ديده نمی شود، چرا ديده نمی شود چون كه وجود بی نهايت در

______________________________
(1)- بقره 99: 2؛ «وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ آياتٍ بَيِّناتٍ وَ ما يَكْفُرُ بِها إِلَّا الْفاسِقُونَ»

(2)- ناس 6: 114؛ «از جنّيان و آدميان.»

(3)- الكافی: 2/ 599- 600، باب فضل القرآن، حديث 3، 5، 6

حديث 3؛ «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام إِنَّ الْعَزِيزَ الْجَبَّارَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ كِتَابَهُ وَ هُوَ الصَّادِقُ الْبَارُّ فِيهِ خَبَرُكُمْ وَ خَبَرُ مَنْ قَبْلَكُمْ وَ خَبَرُ مَنْ بَعْدَكُمْ وَ خَبَرُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لَوْ أَتَاكُمْ مَنْ يُخْبِرُكُمْ عَنْ ذَلِكَ لَتَعَجَّبْتُمْ.»

حديث 5؛ «طَلْحَهَ بْنِ زَيْدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ فِيهِ مَنَارُ الْهُدَی وَ مَصَابِيحُ الدُّجَی فَلْيَجْلُ جَالٍ بَصَرَهُ وَ يَفْتَحُ لِلضِّيَاءِ نَظَرَهُ فَإِنَّ التَّفَكُّرَ حَيَاهُ قَلْبِ الْبَصِيرِ كَمَا يَمْشِی الْمُسْتَنِيرُ فِی الظُّلُمَاتِ بِالنُّورِ.»

حديث 6؛ «عَنْ أَبِی جَمِيلَهَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام كَانَ فِی وَصِيَّهِ أَمِيرِ الْمُومِنِينَ عليه السلام أَصْحَابَهُ اعْلَمُوا أَنَّ الْقُرْآنَ هُدَی النَّهَارِ وَ نُورُ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ عَلَی مَا كَانَ مِنْ جَهْدٍ وَ فَاقَهٍ.»