صبر از ديدگاه اسلام، ص: 175

رستم فرخ زاد گوش نداد و با لشكر اسلام جنگيد و كشته شد و يزدگرد نيز فراری شد و در شهر «مرو» به دست آسيابانی كه به لباس های قيمتی او طمع كرده بود، كشته شد و مردم ايران بعد از شناخت قرآن، اسلام و به خصوص اهل بيت عليهم السلام به دين اسلام رو كردند و تا به امروز كه هزار و پانصد سال گذشته است، در ميان ملت های اسلامی عالم، خدمتی كه اين ملت از طريق علم و دانش به دنيای اسلام

كردند، بی نظير است.

نظر نويسندگان منصف اروپايی در مورد تمدن اسلامی

اگر نود و نه نفر از اروپايی ها بی انصاف هستند، ممكن است يك نفر آنها منصف باشد. اروپايی های منصف در كتاب های خود نوشته اند كه تمدن امروز جهان، محصول زحمات هزار ساله امت «محمد بن عبدالله صلی الله عليه وآله» است.

اين حرف، از دانشمندان منصف اروپا است. سه منبع بسيار مفصل و گسترده ای را نام می برم. ببينيد كه نظر منصفان آنها نسبت به زحمات مردم و علمای مسلمان، برای پويا شدن اين تمدن چيست.

يك كتاب «تاريخ تمدن اسلام» اثر «گوستاو لوبون» فرانسوی، دوم: كتاب «تاريخ تمدن» جرجی زيدان مسيحی و سوم: سه جلد كتاب بسيار با ارزش «خورشيد اسلام در اروپا» است. در اين كتاب ها ذكر شده است كه نود درصد سهم اين برنامه گسترش تمدن در دنيا از ايرانی ها است كه اگر ما اين سفره را پهن نمی كرديم، اروپا هنوز در وحشی گری و بربريت بود.

علم را از ما گرفتند، البته زحمت كشيدند و آن را رشد دادند. با علم، ابزاری را ساختند و آنها را چماق كردند و سيصد سال بر سر تمام مسلمان ها زدند. اين قدرشناسی اروپايی ها از مسلمان ها است.

انبيا با جايگاه سياسی غلط مخالف بودند و می گفتند: معنی ندارد كسی در رياست با عواملش آقايی كند و بقيه بردگی. بدنه حكومت از مهمترين فرد تا آخرين فرد آن، بايد خادمان با ايمان، دلسوز، مخلص و معنوی برای تك تك ملت باشند.

اين جايگاه سياسی اسلام است.