صبر از ديدگاه اسلام، ص: 140
يعنی مثلًا وقتی به عيادت بيمار می رويد، در حقيقت به عيادت پروردگار
می رويد. يا اين كه وقتی به يتيم رسيدگی می كنيد، «1» خدا را از خود خوشحال می كنيد. اگر دست افتاده ای را می گيريد، خداوند رحمتش را شامل حال شما می كند. دو نفر كه به هم می رسيد و دست می دهيد، پروردگار عالم از شما شاد می شود.
وقتی كه همديگر را در آغوش می گيريد و به همديگر احترام می كنيد، بعد كه جدا می شويد، گناهان شما نيز از پرونده شما جدا می شود؛ «2» يعنی تمام برنامه های مهرورزی و هزينه كردن عاطفه نسبت به ديگران را عبادت و كار خدايی و دارای پاداش و اجر حساب كردند كه اگر اين شعله در دل امت سرد شود، همه نسبت به همديگر خشن و كينه دار می شوند، چون مريض، يتيم، افتاده و تهيدست در مشكل خويش دست و پا خواهند زد و ديگران را نسبت به خويش مقصر خواهند ديد، لذا كينه يكديگر را به دل خواهند گرفت و اخلاق خشونت باری را در اجتماع از خود بروز خواهند داد.
فداكاری پدر و مادر در حق فرزند
من واقعا نمی توانم در قلب خودم بپذيرم كه اسلام با برپا كردن آسايشگاه برای پيرمردان و پيرزنان موافقت داشته باشد؛ كه مادری، شصت سال برای فرزندش فداكاری كند، بعد خيلی راحت اين فرزند، او را در سنين پيری كه كاملًا محتاج مراقبت، محبت و كمك فرزند خويش است، رها كند. «3» چون ما در تمام عالم، در ميان موجودات زنده، فداكارتر از مادر نداريم. البته بعضی از مادرها براثر كثرت گناه
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 8/ 18 0، حديث 137؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه وآله مَنْ مَسَحَ يَدَهُ بِرَأْسِ يَتِيمٍ رِفْقاً بِهِ جَعَلَ اللَّهُ لَهُ فِی الْجَنَّهِ بِكُلِّ شَعْرَهٍ مَرَّتْ تَحْت يَدِهِ قَصْراً أَوْسَعَ مِنَ الدُّنْيَا بِمَا فِيهَا وَ فِيهَا مَا تَشْتَهِی الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ وَ ....»
(2)- الكافی: 2/ 182، حديث 17؛ «أَبِی عُبَيْدَهَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ إِذَا الْتَقَی الْمُومِنَانِ فَتَصَافَحَا أَقْبَلَ اللَّهُ بِوَجْهِهِ عَلَيْهِمَا وَ تَتَحَاتُّ الذُّنُوبُ عَنْ وُجُوهِهِمَا حَتَّی يَفْتَرِقَا.»
(3)- الكافی: 2/ 157، باب البر بالوالدين؛ «أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ قُلْتُ أَیُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ قَالَ الصَّلَاهُ لِوَقْتِهَا وَ بِرُّ الْوَالِدَيْنِ وَ الْجِهَادُ فِی سَبِيلِ اللَّهِ عز و جل.»
