فارسی
سه شنبه 04 دى 1403 - الثلاثاء 21 جمادى الثاني 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

صبر از ديدگاه اسلام، ص: 241

«وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی كُنتُمْ تُوعَدُونَ »

با اعتماد به قرآن، انسان وارد صبر می شود و بدون باور قرآن، انسان تحمل هيچ

صبری را ندارد. می گويد: نقد را نمی گذارم كه به دنبال نسيه بروم. وقتی به انسان

می گويند: «أَلَّا تَخَافُوا» لحظه مردن آرامشی به انسان دست می دهد كه با آرامش و بدون ترس جان می دهد:

«يَأَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ » «1» «وَ لَا تَحْزَنُواْ وَ أَبْشِرُواْ بِالْجَنَّهِ الَّتِی كُنتُمْ تُوعَدُونَ »

همراهی فرشتگان با صابران

انسان اين آيه را می شنود، ديگر غصه ای ندارد:

«نَحْنُ أَوْلِيَآؤُكُمْ فِی الْحَيَوهِ الدُّنْيَا»

ما فرشتگانی كه اكنون می بينی، در دنيا نيز همه جا با تو بوديم. تو را از خيابان رد می كرديم، تا تصادف نكنی. تا مسجد تو را بدرقه می كرديم. حوادثی كه برای تو ممكن بود به وجود بيايد، خدابه ما گفته بود: شما سپر و محافظ بنده من باشيد. ما در تمام زندگی دنيايی با شما بوديم، بعد از مردن نيز با شما هستيم. «2» «وَ لَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِی أَنفُسُكُمْ »

______________________________
(1)- فجر 27: 89؛ «ای جان آرام گرفته و اطمينان يافته!»

(2)- بحار الأنوار: 26/ 357، باب 9؛ «عَنْ أَبِی بَصِيرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا قَالَ يَا أبَا مُحَمَّدٍ هُمُ الْأَئِمَّهُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ فَقُلْتُ لَهُ تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَهُ قَالَ عِنْدَ الْمَوْتِ بِالْبُشْرَی أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ هِیَ وَ اللَّهِ تَجْرِی فِيمَنِ اسْتَقَامَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ سَكَتَ لِأَمْرِنَا وَ كَتَمَ حَدِيثَنَا وَ لَمْ يُذِعْهُ عِنْدَ عَدُوِّنَا.»




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^