صبر از ديدگاه اسلام، ص: 40

و حرام است. مسأله صبر آن قدر با ارزش است كه پروردگار مهربان در بيان ويژگی های اهل ايمان دو بار در قرآن مجيد می فرمايد:

«وَ تَوَاصَوْاْ بِالصَّبْرِ» «1» از ويژگی های آنها اين است كه يكديگر را به ماندن در حريم حق و ماندن در كنار

برنامه های الهی و مقررات پروردگار سفارش می كنند.

در روز عاشورا، وجود مبارك حضرت سيد الشهدا عليه السلام در ميان همه مسائل الهی، هفتاد و دو نفر يار خود را به صبر سفارش كردند:

«صبراً بنی الكرام»

ای فرزندان آقايی، بزرگواری، شرف، اصالت و كرامت، من شما را به صبر سفارش می كنم. يعنی در اين حادثه بسيار تلخ و ناگوار، خود را در حريم الهی، دين و مقررات پروردگار كه يكی از آنها جهاد است و امروز بر عهده شما قرار گرفته است، نگاه بداريد و بدانيد كه كشته شدن شما به منزله پل عبور است كه از اين خانه محدود و محل تنگنا و پرمضيقه شما را عبور می دهد و به جهان لقا و قرب وصال حضرت محبوب خواهيد رسيد.

انصافا اين بزرگواران از طلوع آفتاب، تا بعد از ظهر كه امام حسين عليه السلام به شهادت رسيدند، خود را جانانانه و عاشقانه در حريم الهی حفظ كردند و صبری از خود نشان دادند كه بعضی از عرفا می گويند: حقيقت صبر را از صبر خود شرمنده كردند. به خصوص به زنان، دختران و خواهران خود سفارش به صبر كردند كه بعد از شهادت ما، خود را در حريم خدا نگهداريد و برای كاستن از تلخی و بلای اسارت، مبادا به دشمن متوسل شويد.

______________________________
(1)- بلد 17: 90، عصر (103): 3؛ «يكديگر را به صبر و مهربانی سفارش كرده اند.»