صبر از ديدگاه اسلام، ص: 91

«وَ إِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّهٍ مّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا» «1» اگر وزن كار، عمل و رفتار شما با من، يا با مردم به اندازه دانه ارزن باشد، خود من او را در قيامت حاضر می كنم، در ترازو گذاشته، محاسبه می كنم و با شما برخورد می كنم.

شما يك «ها» از نماز را نگفتيد. دقت نكرديد و يك جای موضع وضو را به اندازه نوك سوزن آب نرسانديد، غسل كرديد، اما مانعی به اندازه سر سوزن روی دست و سينه شما بود كه قابل ديدن بود. همه اين ها را به حساب می كشم. معامله شما با پروردگار در عمل، بايد با عمل صالح باشد؛ يعنی عمل قابل قبول و رفتار و منش شما با مردم نيز بايد مثبت باشد.

اگر كسی بی علت به كسی نگاه تند كرده باشد، در روز قيامت آن را محاسبه می كنند. حتی در قيامت، كسی به عنوان تحقير كردن كسی، در مقابل ديده يك نفر ديگر، با ابروی خود اشاره تحقيرآميز كرده باشد، آن را حساب می كنند. «2» اين آيات خيلی جالب است:

«وَ السَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِيزَانَ* أَلَّا تَطْغَوْاْ فِی الْمِيزَانِ » «3» می فرمايد: تمام آسمان ها و زمين بر اساس معيار و ميزان حق است و به شما

______________________________
(1)- انبياء 47: 21؛ «و اگر [عمل خوب يا بد] هم وزن دانه خردلی باشد آن را [برای وزن كردن ] می آوريم.»

(2)- الكافی: 2/ 368، حديث 1؛ «قال رسول اللّه صلی الله عليه وآله: من نظر الی مون نظره ليخيفه بها اخافه اللّه يوم لا ظلّ الّا ظلّه.»

(3)- الرحمن 7: 55- 8؛ «و آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی ] ترازو نهاد؛* تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان روا مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.].»