انديشه در اسلام، ص: 273

گفت: آقا من هر سال مى‏خواهم خمس خود را حساب كنم، ولى نمى‏شود. امسال مى‏خواهم حساب كنم. حدود ده هزار تومان مى‏شود، اما نمى‏توانم بدهم، چون ده هزار تومان پول زيادى است. من اين مبلغ را شمرده‏ام و در گاوصندوقِ خانه پنهان كرده‏ام. فردا يا پس فردا به منزل ما بياييد و دست‏هاى مرا با طناب ببنديد و اين پول را برداريد. هر چه هم من مخالفت كردم توجه نكنيد. شما پول را برداريد و ببريد، اما من خودم نمى‏توانم بدهم.

وقتى مرحوم كلباسى به در منزل او رفت، مى‏خواست ايشان را راه ندهد، اما او مرد مهمى بود و داخل شد. سپس به او گفت: آن ده هزار تومان را با دست خودت بياور و به من بده! گفت: كدام ده هزار تومان؟ ما با هم حسابى نداريم و با هم معامله‏اى نكرده‏ايم. بعد هم داد و بيدادش بلند شد كه تو چه آخوندى هستى؟ تو چه عالمى هستى؟ مرحوم كلباسى به چند نفر از اطرافيانش اشاره كرد كه او را ببندند و كليد را از جيبش در آورند و آن ده هزار تومان را بردارند.

فرداى آن روز، آن شخص آمد و گفت: خدا رحمتت كند! مرا راحت كردى. چون اگر خودم بودم نمى‏دادم!

اگر اين‏جا يك نفر مثل كلباسى پيدا شود كه از آدم آن پول را بگيرد، خوب است، چون اگر اين پول‏ها در اموال كسى بماند، در برزخ و قيامت كسى نيست كه آن را از او بگيرد.

برخورد مرحوم كلباسى با مرد مقدّس در حمام‏

روزى مرحوم كلباسى وارد حمام شد (حمام‏ها در آن زمان به صورت خزينه بود) و ديد مرد مقدّسى براى غسل كردن سى دفعه زير آب مى‏رود و بيرون مى‏آيد، با اين‏كه در اسلام براى غسل ارتماسى يك دفعه فرو رفتن در آب كافى است. مرحوم كلباسى او را صدا زد. شخص تا