انديشه در اسلام، ص: 72
نپذيريم؛ فلان عمل را انجام بدهيم بهتر است يا انجام ندهيم؟
امام رضا، عليهالسلام، مىفرمايد:
«ليس العباده كثره الصلوه والصوم».
زياد نماز خواندن و زياد روزه گرفتن عبادت نيست.
«إنما العباده التفكر فى أمر اللَّه عزّوجلّ». «1»
عبادت واقعى انديشه كردن در آيات خداست.
دو روايت تكان دهنده
از رسول خدا نقل شده است كه فرمودند:
«قال رسول الله، صلىاللهعليهوآله: قالت الحواريون لعيسى: يا روح الله! من نجالس؟ قال: من يذكركم الله رؤيته، ويزيد فى علمكم منطقه ويرغبكم فى الآخره عمله». «2»
حواريون از حضرت عيسى پرسيدند: با چه كسى نشست و برخاست و همنشينى كنيم؟ گفت: كسى كه ديدارش شما را به ياد خدا مىاندازد و سخنانش بر علم شما مىافزايد و رفتارش شما را براى به دست اوردن آخرت راغب مىكند.
تنها كسى كه سخنش چراغ راه و مشكلگشاست، گفتارش دردهاى آدمى را درمان كرده مردم را از ناراحتى نجات مىدهد، سكوتش تفكر و نگاه كردنش مايه عبرت گرفتن است، شايسته همنشينى است.
پيامبر اسلام، صلىاللهعليهوآله، مىفرمايد:
«اعطوا أعينكم حظها من العباده».
لذت عبادت را به چشمانتان بچشانيد.
گفتند: چگونه؟ فرمودند:
«النظر فى المصحف»
با نظر كردن بر آيات قرآن.
«والتفكر فيه»
______________________________ (1). كافى، ج 2، ص 55.
(2). كافى، ج 1، ص 39؛ نيز عوالى اللئالى، إحسائى، ج 4، ص 78؛ و با اختلاف كلمات در كنز العمال، متقى هندى، ج 9، ص 178: «عن ابن عباس قال: قلنا يا رسول الله من نجالس؟ قال: من يزيد فى علمكم منطقه، ويرغبكم فى الآخره عمله، ويزهدكم فى الدنيا فعله».
