انديشه در اسلام، ص: 279
بسم الله الرحمن الرحيم. الحمد لله رب العالمين وصلّى الله على جميع الأنبياء والمرسلين وصلّ على محمّد وآله الطاهرين، ولعن على اعدائهم اجمعين.
نقل است فرد نابينايى در حرم پيامبر، صلىاللهعليهوآله، ايستاده بود كه امام باقر، عليهالسلام، همراه يكى از ياران بسيار نزديك خود وارد حرم شدند و به آن مرد فرمودند: با اين كه اكنون در حرم پيامبر هستيم، جز يك نفر، بقيه مردم ما را نمىبينند:
«وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ». «1»
آنان را مىبينى كه به سوى تو مىنگرند در حالى كه نمىبينند.
همراه حضرت مىگويد: من آهسته كنار آن نابينا (أبوهاشم مكفوف) آمدم و به او گفتم: أبوهاشم كجايى؟! گفت: در حرم پيامبر عظيم الشأن اسلام. پرسيدم: امام باقر، عليهالسلام، كجاست؟ گفت: دو قدمى من ايستادهاند. پرسيدم: او را مىبينى؟ گفت: آيا من امام زمان خود را نمىبينم؟ «2»
معناى بصيرت
«أعمى»، در اصطلاح قرآن، كسى نيست كه چشم او كور باشد، بلكه
______________________________ (1) پىنوشت
. اعراف، 198: «وَ إِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدى لا يَسْمَعُوا وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ».
(2). رك: رجال كشى. (مولف)
