صبر از ديدگاه اسلام، ص: 38

می باشد و تو را می شناسد. از تو يك پيراهن می خواهد.

خطاب رسيد: به او بگو كه خدا می فرمايد: تو انسان پرتوقعی هستی. خجالت نكشيدی كه از من پيراهن می خواهی؟ موسی عليه السلام عرض كرد: خدايا! مگر چه شده است؟ خطاب رسيد: به او بگو: زمانی كه خواستم محبت و عشق خودم را در دل ها تقسيم كنم، دل تو را از عشق خودم پر كردم، آيا باز تو نيازمند هستی؟

مردم به قارون انسان نيازمند نمی گويند، اما قارون در فرهنگ من بسيار گدا و بدبخت است، تو در فرهنگ من بسيار ثروتمند هستی. هر كه خدا را دارد، همه چيز دارد.

وقتی وارد عالم آخرت می شويد، خانه، زمين، كارخانه و زن و فرزند به فرياد انسان نمی رسند وتك و تنها می شويد. غير از خدا حتی يك نفر هم نيست كه دست ما را بگيرد.

با صبر، مرا همراه خود كنيد و ما نتيجه اين معيّت را در زندگی ديده ايم. حضرت موسی عليه السلام جواب پروردگار را به آن جوان گفت. وقتی جوان آن جواب را شنيد، شروع به گريه كردن كرد و گفت: موسی! اشتباه كردم. اگر تا آخر عالم، دائماً بدن مرا زنده زنده قيچی كنند، گوشت بدنم را به خورد خودم بدهند، ديگر آه نخواهم كشيد. بلكه می گويم: محبوب من، من كه همه چيز دارم. من كه خدا را دارم، پول

قارون را می خواهم چه كنم؟

ما خبر نداريم كه نزديك به اذان صبح كه بيدار می شويم، همه خواب هستند، در گوشه ای پيشانی را روی خاك می گذاريم و «يا رب العفو» می گوييم، همين معيّت چه ارزش بالايی دارد؟ تمام جهان را به شما بدهند امايك روز روزه ماه رمضان را از شما بگيرند، والله ضرر كرده ايد.

در ناگواری ها، حوادث و ظلم های مردم، اگر انسان صبر كند، بسيار زيبا است.

صبر كنيد كه خدا همراه، وكيل و رئيس شما باشد.

والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته