.jpg)
.jpg)
صبر از ديدگاه اسلام، ص: 325
يك عده ای اهل جنّاتند، يك عده ای اهل جنات نعيمند، ديگر مرحله به مرحله را بيان می كند تا يك عده را می گويد: اهل بهشت خودم هستند كه ما ديگر نمی دانيم كه بهشت چيست؟ در آيات ديگر می گويد: يك مكانی است درخت دارد، ميوه دارد، گوشت بريان دارد، كوثر دارد، انهار دارد، پشتی های پرقيمت دارد، تخت های برافراشته دارد، آنها را آدم می تواند تصور كند يك باغی است كه تمام درخت ها و چشمه ها و آبهايش، درخت های آنها بالاتر از ميليون ها است، آب دنيا اگر خوشمزه گی اش درجه يك است آب چشمه سلسبيل ميلياردها درجه بالاتر است، يك دور نمايی می تواند حس كند از آن جناتی كه خدا می گويد، اما از «جنتی» هيچ دور نمايی نمی شود حس كرد. آن ديگر مال كسانی است كه تمام منزل ها را عبور كردند.
«» «1» می فرمايد: بهشت من، ديگر ما نمی دانيم بهشت من چيست؟ البته آنهايی كه به
مقام معرفت كامل رسيدند همين حرفها را هم از قرآن درك كردند چون خدا قرآن را برای فهميدن فرستاده است پرده ای را روی قرآن نينداخته كه كسی نفهمد، پرده ای هم اگر باشد پرده های نفس خود ماست، پرده های گناهان خود ماست، پرده های دور بودن خود ما از پروردگار است.
قرآن مجيد می فرمايد:
شما با حوادث و آزمايش های گوناگونی روبه رو هستيد كه البته اهم اين آزمايش ها از طرف خدا به شما می رسد و هر چه از سوی خدا باشد خير شما است چون در سوره آل عمران می فرمايد:
______________________________ (1)- فجر 27: 89- 30؛ «ای جان آرام گرفته و اطمينان يافته!* به سوی پروردگارت در حالی كه از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد.* پس در ميان بندگانم درآی* و در بهشتم وارد شو.»
