صبر از ديدگاه اسلام، ص: 41

اين سفارش را خواهران، دختران و زنان اصحاب در طول اسارت ايشان از كربلا به شام و از شام به مدينه رعايت كردند. تا جايی كه در شب ها و روزهايی كه سختی ها به اوج رسيد، برای يك بار از دشمن تقاضايی نكردند و اخلاق بالاتر اين كه، از دوست نيز تقاضايی نكردند.

با درد بسازيد كه مردان ره يار

با درد بسازند نخواهند دوا را «1»

مقام خلاده بنت اوس در بهشت

به وجود مبارك حضرت داود عليه السلام خطاب رسيد: «2» به خانه «خلاده بنت اوس» برو و از طرف پروردگار به اين زن با كرامت و بزرگوار بشارت بده كه در بهشت، در هر مقامی كه قرار داری، اين زن همنشين تو خواهد بود؛ يعنی اين زن مقامی را به دست آورده بود كه قريب به مقام انبيای الهی بوده است.

حضرت داود عليه السلام به دنبال مأموريتی كه به او دادند، به خانه اين خانم می آيد و به او می گويد: پروردگار عالم به تو بشارت بهشت را داده و فرموده: تو در بهشت، قرين، همنشين و جليس من هستی.

مگر تو چه كار كرده ای؟ اين خانم به حضرت داود عليه السلام عرض كرد: مشابهت اسمی پيش نيامده است؟ شما درست درب اين خانه آمديد؟ من لياقت بهشت و همنشينی با تو را ندارم.

چقدر خوب است كه انسان كارهای نيك خود را نبيند و چقدر خوب است كه

______________________________
(1)- وحدت كرمانشاهی.

(2)- بحار الأنوار: 68/ 89، باب 62، حديث 42؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ أَوْحَی اللَّهُ تَعَالَی إِلَی دَاوُدَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ أَنَّ خَلَادَهَ بِنْتَ أَوْسٍ بَشِّرْهَا بِالْجَنَّهِ وَ أَعْلِمْهَا أَنَّهَا قَرِينَتُكَ فِی الْجَنَّهِ فَانْطَلَقَ إِلَيْهَا فَقَرَعَ الْبَابَ عَلَيْهَا فَخَرَجَتْ وَ قَالَتْ هَلْ نَزَلَ فِیَّ شَیْ ءٌ قَالَ نَعَمْ قَالَتْ مَا هُوَ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی أَوْحَی إِلَیَّ وَ أَخْبَرَنِی أَنَّكِ قَرِينِی فِی الْجَنَّهِ وَ أَنْ أُبَشِّرَكِ بِالْجَنَّهِ قَالَتْ أَ وَ يَكُونُ اسْمٌ وَافَقَ اسْمِی قَالَ إِنَّكِ لَأَنْتِ هِیَ قَالَتْ يَا نَبِیَّ اللَّهِ مَا أُكَذِّبُكَ وَ لَا وَ اللَّهِ مَا أَعْرِفُ مِنْ نَفْسِی مَا وَصَفْتَنِی بِهِ قَالَ دَاوُدُ عليه السلام أَخْبِرِينِی عَنْ ضَمِيرِكِ وَ سَرِيرَتِكِ مَا هُوَ قَالَتْ أَمَّا هَذَا فَسَأُخْبِرُكَ بِهِ أُخْبِرُكَ أَنَّهُ لَمْ يُصِبْنِی وَجَعٌ قَطُّ نَزَلَ بِی كَائِناً مَا كَانَ وَ لَا نَزَلَ ضُرٌّ بِی وَ حَاجَهٌ وَ جُوعٌ كَائِناً مَا كَانَ إِلَّا صَبَرْتُ عَلَيْهِ وَ لَمْ أَسْأَلِ اللَّهَ كَشْفَهُ عَنِّی حَتَّی يُحَوِّلَهُ اللَّهُ عَنِّی إِلَی الْعَافِيَهِ وَ السَّعَهِ وَ لَمْ أَطْلُبْ بِهَا بَدَلًا وَ شَكَرْتُ اللَّهَ عَلَيْهَا وَ حَمِدْتُهُ فَقَالَ دَاوُدُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ فَبِهَذَا بَلَغْتِ مَا بَلَغْتِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام وَ هَذَا دِينُ اللَّهِ الَّذِی ارْتَضَاهُ لِلصَّالِحِينَ.»