صبر از ديدگاه اسلام، ص: 322

می خوانده، با آن جبهه می رفته، با آن گريه می كرده، از دوشش در می آورد چهار تا می كند می اندازد بالای اتاق، به عدی بن حاتم می فرمايد: بنشين روی اين عبا من تشكی ندارم، عرض می كند: من نمی نشينم، من كی هستم كه روی عبای تو بنشينم.

پيغمبر می فرمايد: دين ما می گويد: هر چه صاحب خانه از ميهمان بخواهد مهمان بايد عمل بكند. «1» يك كسی پول ندارد نان بخرد برای زن و بچه اش ببرد، می گويد: صبر كن ظرفيتش را ملاحظه می كند، اما عدی بن حاتم آمده مدينه، كافر هم هست، او را داخل اتاق مخصوصش می برد و عبايش را چهار تا می كند و زير پايش می اندازد.

موارد را بشناسيد و افراد را بشناسيد، تمام علل قرب همين روابط است. اگر تنهايی علت قرب فقط همان تنهايی نيمه شب است، اما از شهر بيرون رفتن و از جامعه بيرون رفتن، از دولت بريدن و زمين كشاورزی را رها كردن و به طرف غار و كوه رفتن يا در خانه نشستن و در را بستن به بهانه اينكه می خواهيم با خدا خلوت كنيم چنين خلوتی را خدا نمی پسندد چنين خلوتی علت بعد است نه علت قرب.

پيغمبر اكرم صلی الله عليه وآله فرمود: هر كس چنين خلوتی را انتخاب بكند خدا او را لعنت بكند. «2» حالا در اين لعنت انسان هر چه نماز بخواند و گريه بكند بالا نمی رود، خيلی

______________________________
(1)- الكافی: 2/ 659، باب إكرام الكريم، حديث 3؛ «قَالَ أَمِيرُ الْمُومِنِينَ عليه السلام لَمَّا قَدِمَ عَدِیُّ بْنُ حَاتِمٍ إِلَی النَّبِیِّ صلی الله عليه وآله أَدْخَلَهُ النَّبِیُّ صلی الله عليه وآله بَيْتَهُ وَ لَمْ يَكُنْ فِی الْبَيْتِ غَيْرُ خَصَفَهٍ وَ وِسَادَهٍ مِنْ أَدَمٍ فَطَرَحَهَا رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه وآله- لِعَدِیِّ بْنِ حَاتِم.

علی عليه السلام فرمود: هنگامی كه عدی بن حاتم خدمت حضرت رسول صلی الله عليه وآله رسيد، رسول خدا او را وارد اطاق خود كرد و در اطاق يك بوريا و يك متكا بود، نبی اكرم آن حصير را پهن كرد و عدی روی آن نشست.»

(2)- بحار الأنوار: 65/ 318، باب 26- الشرائع؛ «و فی النهايه فيه لا رهبانيه فی الإسلام و هی من رهبنه النصاری و أصله من الرهبه الخوف كانوا يترهبون بالتخلی من أشغال الدنيا و ترك ملاذها و الزهد فيها و العزله عن أهلها و تعمد مشاقها حتی أن منهم من كان يخصی نفسه و يضع السلسله فی عنقه و غير ذلك من أنواع التعذيب فنفاها النبی صلی الله عليه وآله عن الإسلام و نهی المسلمين عنها.»