صبر از ديدگاه اسلام، ص: 29

بيان می كرد، با جان و دل می پذيرفتند و نتيجه آن تبليغ، تربيت شخصيت های

عظيمی همانند؛ كميل بن زياد نخعی «1» و عابس بن شبيب شاكری «2» می باشد و همه اين ها، به بركت اين مُبلّغ در يمن بود.

يكی از شخصيت های والايی كه تحت تأثير اين تبليغات قرار گرفت، وجود مبارك مالك اشتر نخعی «3» است كه اميرالمؤمنين عليه السلام بعد از شهادت مالك در مسجد كوفه فرمودند: هيچ مادری نمی تواند مانند مالك را به دنيا بياورد.

به خصوص در يمن، قبيله ای به نام بنی شاكر، به واسطه تبليغ اين مبلِّغ تربيت شدند كه اميرالمؤمنين عليه السلام درآخر عمر مبارك خود فرمودند: اگر تعداد نفرات قبيله بنی شاكر هزار نفر بود، من با كمك آن هزار نفر، پرچم توحيد را در كل كره زمين برافراشته می كردم.

وقتی پيغمبر صلی الله عليه وآله نامه اهل يمن را مشاهده نمودند، اميرالمؤمنين عليه السلام را به عنوان مبلِّغ انتخاب كردند و فرمودند: علی جان! شما بايد برای تبليغ دين اسلام به كشور يمن برويد. حضرت بايد خانه، زندگی، همسر و دو فرزندش را رها كند و برای تبليغ به يمن برود؛ يعنی بايد تلخی و ناگواری های راه اين سفر و فراق خانواده را به تنهايی تحمل كند و صبر به خرج دهد. بايد با صبر، افق طلوع بخش عمده ای از خيرات و درجات برای انسان ها باشد.

______________________________
(1)- كميل بن زياد نخعی يمنی، از خواص اصحاب اميرالمومنين كه در جنگ صفين با حضرت بود ودر كوفه سكونت گزيد ودر محبت اميرالمومنين سرسخت بود كه مورد تعقيب حجاج بن يوسف واقع شد و چندی متواری بود وچون كميل شنيد حجاج حقوق قبيله او را قطع كرده است خودش را تسليم كرد و به دست حجاج كشته شد، دعای شريف كميل را كه منسوب به اوست از اميرالمومنين فراگرفت. لغت نامه دهخدا: 30/ 212

(2)- عابس بن شبيب شاكری از رجال نامدار كوفه و از مخلصين اميرالمؤمنين از قبيله بنی شاكر كه به شجاعت معروف بوده اند. فردی سخنور و شجاع كه از مكه به امام حسين عليه السلام پيوست و پس از رشادت های فراوان در كربلا به همراه غلامش شوذب به شهادت رسيد. دائره المعارف تشيع: 11/ 1

(3)- مالك بن حارث بن عبد يغوث نخعی معروف به اشتر، يكی از امرای بزرگ و شجاع بوده است كه شعر نيز می سروده و در جنگ يرموك يك چشم خود را ازدست داد و در جنگهای صفين و جمل همراه علی عليه السلام بود، حضرت علی اورا برای حكومت مصر تعيين كرد ولی در راه كشته شد آنگاه اميرالمومنين در باره او فرمود: خدای رحمت كند مالك را، او برای من آنچنان بود كه من برای پيامبر خدا صلی الله عليه وآله بودم، وفاتش به سال 37 ق رخ داد. (لغت نامه دهخدا: 5/ 2630)