.jpg)
.jpg)
نسيم رحمت، ص: 282
هر انسان نيز در پيش چشم اهل نظر آفريده خداست، و آنچه دارد از خداست، و به آنچه می خواهد نيز جز از طريق خداوند امكان پذير نخواهد بود.
باری، برای انسان جز خداوند، هر چيز كه باشد، مايه هلاك و تباهی است.
اگر خدا از زندگی انسان منها شود، با هر چيز كه جمع شود، سود و سعادتی در پی نخواهد داشت. همچنانكه هسته در صورت دوری از خاك هيچ بوده و پوچ می شود.
از اين رو خداوند انسان ها را تاكيد و توصيه می كند كه به سوی او بازگردند؛
«تُوبُوا إِلَی اللَّهَ» «1»
و از آنجا كه روزگار عمر آدميان نامعلوم بود، و ثبات و پايداری نداشته، و هر لحظه امكان و احتمال تمام شدن و پايان يافتن را دارد، لذا قرآن كريم به تاكيد می فرمايد:
«فِرُّوْا إِلَی اللَّهَ» «2»
پا را به فرار گذاشته و از هر چيز جز خدا بگريزيد، و با شور و شتاب به سوی او روانه شويد.
|
غبار قافله عمر چون نمايان نيست |
دو اسبه رفتن ليل و نهار را درياب «3» |
|
حال كه نه روزگار می ماند و نه روزِ كار، از اين رو هيچ چيز بهتر از اغتنام فرصت، و بهره وری از فرصت ها نيست.
وقت بسيار عزيزست گرامی دارش «4»
و كسی كه آن را بيهوده و رايگان از كف بدهد چه رنج ها كه می كشد، و چه
______________________________ (1) نور/ 31.
(2) ذاريات/ 50.
(3) صائب.
(4) صائب.
